وَ زْ یاد او چنان شدم كه او شدم

درباره اثرات فوق العاده ذکر خدا، آیت الله العظمی بهجت با استناد به آیاتی از قرآن میفرمایند:

در «ذِكْرُ اللّه» و یاد خدا، اهلش مى دانند كه چه اتّفاقى مىافتد! همین قدر خودش، خودش مىشود، «و ز یاد او چنان شدم كه او شدم» چنان كه خداوند سبحان مى  فرماید: «كُلُّ شَىْ ءٍ هَالِكٌ إِلاَّ وَجْههُ»(17) و نیز مىفرماید: «فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّآ أُخْفِىَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ» (18) و آیهى شریفه ى «أَلاَ بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَـلـئِنُّ الْقُلُوبُ» (19)؛ به حسب حصرِ مستفاد از تقدیم ما حَقُّهُ التَّأخیرُ، سبب اطمینان و آرامش دل  ها را منحصراً ذكرُ اللّه  مى داند، و از میان اسماء هم خصوص «اللّه» ذكر شده است. عجب آیهاى است كه جامعیّت و مانعیّت دارد!

بنابراین، آیا ما كه آرامش نداریم، مىتوانیم بگوییم ذاكریم؟!

حضرت رسول صلى علیه و اله و سلم فرمود: وقتى معلم بسم الله الرحمن الرحیم را به بچه تعلیم داد خداى متعال آزادى (از آتش ‍ جهنم ) را براى بچه و پدر و مادرش و براى معلمش بنویسد.
و روایت شده كه پیامبرى از پیامبران خدا بر قبرى كه صاحبش عذاب مى شد مرور كرد سپس مدتى بعد از آنجا گذشت ، او را در عذاب ندید، اصحابش از سبب بر طرف شدن عذاب از او سئوال كردند، آن حضرت فرمود: او بچه اى را از خود به یادگار گذاشته و مادرش او را پیش معلم آورد و معلم بسم الله الرحمن الرحیم را به او تلقین كرده ، پس من حیا مى كنم مردى را عذاب كنم كه بچه اش بگوید بسم الله الرحمن الرحیم (و نام مرا به عنوان رحمانیت و رحیمیت ببرد و از رحمانیت و رحیم بودن من نیست كه كسى را عذاب كنم كه فرزندش نام مرا به این عنوان ببرد).
و از حضرت رسول (ص ) نقل است كه فرمود: كسیكه كاغذى را كه بسم الله در آن نوشته براى احترام به پروردگار از مصدقین و تصدیق كنندگان به حساب مى آید، و عذاب از پدر و مادرش تخفیف داده مى شود اگر چه مشرك باشند.
و فرمود: كسى كه در اول وضویش بسم الله بگوید جمیع بدانش طاهر شود و از این وضو تا وضوى بعدى كفاره گناهانش مى گردد، و كسى كه بسم الله نگوید بدنش (از گناهان ) پاك نشده مگر همانجا كه آب به آن رسیده است .