از حکیمی پرسیدند که چرا استماع تو از نطق تو زیادت است ؟ گفت زیرا که مرا دو گوش داده اند و یک زبان ، یعنی دو چندان که می گویی می شنوی …

کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

چیزی که نپرسند تو از پیش مگوی

از آغاز دو گوش و یک زبانت دادند

یعنی دو بشنو و یکی بیش مگوی