آيا مقام قرآن بالاتر است يا مقام امام؟ آيا اينكه مي گويند بشر اشرف مخلوقات است جنبه روايي دارد؟ مگر بشر از قرآن هم كه بشر نيست، بالاتر است؟!

1ـ در هیچ آیه و روایتی بشر به عنوان اشرف مخلوقات معرّفی نشده ؛ آنچه قرآن کریم و روایات اهل بیت (ع) بیانگر آن هستند این حقیقت است که انسان کامل (انسان بالفعل ) اشرف از جمیع انواع مخلوقات می باشد ؛ که البته انسان کامل نیز دارای مراتب است و بین انسانهای کامل ، چهارده معصوم اشرف آنان و نبی اکرم (ص) در میان آنها ، در اوج شرافت وجودی است.
بنا بر این ، نوع بشر به خاطر آنکه همواره انسانهای کامل در میان افراد آن وجود دارد اشرف انواع می باشد ؛ ولی بسیاری از افراد بشر بالقوّه اشرف مخلوقات هستند نه بالفعل ؛ لذا اگر استعدادهای الهی وجود خود را تماماً شکوفا نموده و تبدیل به انسان کامل و خلیفةالله گردند ، اشرف انواع مخلوقات خواهند بود ، در غیر این صورت ممکن است هم سطح ملائک مقرّب یا ملائک غیر مقرّب یا در سطح حیوانات یا حتّی پایین تر از آن باشد. از اینرو در قرآن کریم گاه از برخی انسانها با صفاتی حیوانی یا شیطانی یا جمادی یاد شده است.
« … آنها همچون چهارپايان ، بلكه گمراهترند ؛ اينان همان غافلانند.» (الأعراف : 179)
« آيا گمان مى‏برى بيشتر آنان مى‏شنوند يا مى‏فهمند؟! آنان فقط همچون چهارپايان ، بلكه گمراهترند.» (الفرقان :44)
« فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْب‏ ـــ مثل او همچون سگ است. » ( الأعراف : 176)
« كسانى كه مكلّف به تورات شدند ولى حق آن را ادا نكردند، مانند درازگوشى هستند كه كتابهايى حمل مى‏كند.» (الجمعة:5 )
« سپس دلهاى شما بعد از اين واقعه سخت شد؛ همچون سنگ، يا سخت‏تر» (البقرة:74)
« وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَياطينَ الْإِنْسِ وَ الْجِن ـــــ ‏اينچنين در برابر هر پيامبرى، دشمنى از شياطين انس و جنّ قرار داديم.» ‏(الأنعام:112)
« بگو: پناه مى‏برم به پروردگار مردم… از شرّ وسوسه‏گر پنهانكار، كه در درون سينه انسانها وسوسه مى‏كند،خواه از جنّ باشد يا از انسان.» (ناس: 1ـ 6)
2ـ امّا اگر منظور از قرآن کریم همین کتاب نوشته شده با مرکّب بر صفحه کاغذ است ، شکّی نیست که انسان کامل از آن برتر است ؛ چون کاغذ و مرکّب که فضیلتی ندارند و الفاظ هم که اموری اعتباری بوده تداعی کننده ی معانی می باشند ؛ لذا قداست آنها به خاطر حمل معانی وحیانی است. امّا اگر مراد از قرآن کریم معانی الفاظ آن باشد باز انسان کامل بر آن برتری دارد ؛ چرا که تمام آن معانی در ذهن انسان کامل نقش بسته است ؛ پس ذهن شریف او بر آن معانی احاطه ی وجودی دارد. امّا اگر مراد از قرآن کریم صورت ملکوتی او در عالم ملکوت یا فراتر از آن صورت جبروتی او در عالم جبروت باشد باز انسان کامل از آن برتر است ؛ چرا که سیطره ی وجودی انسان کامل فراتر از ملکوت و جبروت اهل آن دو عالم می باشد. امّا اگر مقصود از قرآن کریم صورت لاهوتی آن در عالم اسماء الله باشد ، در آن صورت دوگانگی بین انسان کامل و قرآن وجود ندارد تا از برتری یکی بر دیگری سخن گفته شود ؛ چرا که صورت لاهوتی قرآن کریم همان علم خداوند متعال بر جمیع مخلوقات است که انسان کامل نیز در مرتبه ی علم الهی ، عین علم خدا و خزانه ی علم اوست.
امام صادق (ع) فرمودند: « نَحْنُ تَرَاجِمَةُ وَحْيِ اللَّهِ نَحْنُ خُزَّانُ عِلْمِ اللَّه‏ ــــ ماییم بازگوکننده ی وحی خدا و ماییم خزانه های علم خدا. » (إعلام الورى بأعلام الهدى ،ص284 )


امام صادق (ع) فرمودند: « يَا أَبَا بَصِيرٍ نَحْنُ شَجَرَةُ الْعِلْمِ وَ نَحْنُ أَهْلُ بَيْتِ النَّبِيِّ وَ فِي دَارِنَا مَهْبِطُ جَبْرَئِيلَ وَ نَحْنُ خُزَّانُ عِلْمِ اللَّهِ وَ نَحْنُ مَعَادِنُ وَحْيِ اللَّه‏ ــــــ ای ابابصیر ماییم درخت علم و ماییم اهل بیت نبی (ص) و فرودگاه جبرئیل در خانه ی ما بود و ماییم خزانه های علم خدا و ماییم معادن وحی خدا.» (أمالي الصدوق ،ص307 )
« روزی مردی به امام سجّاد (ع) گفت: مرا از حدیثی خبر دهید که تنها مربوط به خود شما باشد! امام فرمودند: ماییم خزانه های علم خدا و وارث وحی خدا و حمل کنندگان کتاب خدا ، … » ( بحار الأنوار ، ج‏65 ،ص 138 )
رسل خدا فرمودند: « … لَنَا كَرَائِمُ الْقُرْآنِ ـــ کرامتهای قرآن برای ما (اهل بیت) است.» ( بحار الأنوار ، ج‏23،ص 76 )
و امیرمومنان (ع) فرمودند: « فِيهِمْ كَرَائِمُ الْقُرْآنِ وَ هُمْ كُنُوزُ الرَّحْمَن ــــ در ائمه اهل بیت است کرامتهای قرآن و ایشانند گنجهای خدوند رحمان.» ( نهج البلاغة ،خطبه 154)
خداوند متعال درباره ی قرآن کریم فرمود: « ِ وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ء ــــ و ما اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه بيانگر همه چيز است. » (النحل:89) و در مورد امیرمومنان علی (ع) فرمود: « وَ يَقُولُ الَّذينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفى‏ بِاللَّهِ شَهيداً بَيْني‏ وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ ـــــ آنها كه كافر شدند مى‏گويند: «تو پيامبر نيستى.» بگو: «كافى است كه خداوند، و كسى كه علم كتاب(قرآن) نزد اوست، ميان من و شما گواه باشند »(الرعد :43) اهل بیت (ع) فرمودند: آنکه تمام علم کتاب نزد اوست علی بن ابی طالب می باشد. همچنین خداوند متعال فرمود: « وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ في‏ إِمامٍ مُبينٍ ــــــ و همه چيز را در امام آشكار كننده‏اى برشمرده‏ايم. » ( يس:12) . امام باقر (ع) فرمودند: « چون اين آيه نازل شد که : « وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ في‏ إِمامٍ مُبينٍ » دو مرد در همان مجلس برخاسته و گفتند يا رسول اللَّه آیا آن امام مبین تورات است؟ فرمودند: نه . گفتند: آیا آن انجيل است؟ فرمودند: نه. گفتند: آیا آن قرآن است؟ فرمود: نه. در این هنگام امير مومنان على بن ابى طالب وارد مجلس شد ، رسول خدا (ص) فرمودند: آن امام مبین اين شخص است ؛ به راستى اوست آن امامى كه خداى تبارك و تعالى علم هر چيز را در وجود او بر شمرده است.» ( أمالي الصدوق ، ص170)
حاصل کلام اینکه چهارده معصوم که اشرف جمیع مخلوقاتند ، همانند قرآن کریم مظهر علم خدا بوده در عالم لاهوت عین قرآنند و دوگانگی آنان تنها در عوالم پایین تر است ؛ همانگونه که همه ی آن بزرگواران نور یگانه اند ولی در عالم مادّه چهارده صورت پذیرفته اند ؛ کما اینکه انبیاء همگی از نور لاهوتی این بزرگواران پدید آمده اند. امیرمنان (ع) خطاب به سلمان فارسی و ابوذر غفاری فرمودند: « منم خضر آن عالمی که موسى در پی او بود منم معلّم سليمان بن داود و منم ذو القرنين و منم قدرت خدا . ای سلمان و ای اباذر! منم محمّد و محمّد من است ؛ من از محمّدم و محمّد از من است ؛ خداوند مى‏فرمايد: مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ. ای سلمان و ای اباذر! مُرده ی ما نَمُرده و غائب ما دور نشده و كشته‏هاى ما هرگز كشته نشده‏اند. ای سلمان و ای اباذر! من امير هر مرد و زن مؤمنم چه گذشتگان و چه آيندگان ؛ مرا با روح عظمت تائيد كرده‏اند من يكى از بندگان خدايم مبادا ما را خدا بناميد و جز آن درباره ی فضل ما هر چه مايليد بگویيد که به كنه فضل ما نخواهيد رسيد و حتّى مقدارى از يك دهم آن را نمی توانيد بيان كنيد ؛ چون ماییم آيات و دلائل خدا و حجّتها و خليفه ها و امينان و امامان او و ماییم وجه اللَّه و عين اللَّه و لسان اللَّه. به وسيله ی ما بندگان خدا عذاب می شوند و به وسيله ی ما پاداش داده می شوند.» ( بحار الأنوار ، ج‏26،ص6 ) ‏

porseman.org

امر فرج در تعالیم دینی ما امری قریب تذکر داده شده است، همانطور که قیامت و وقوع آن نزدیک خوانده شده است. این نزدیک بودن نه به معنی زمان گذاری از سوی منتظران، بلکه برای آگاه ماندن وهوشیاری دلبستگان مکاتب الهی است که بواسطه آن آدمی همواره آماده و به دور از غفلت به امر بندگی مشغول باشد. البته نباید از این مسئله هم غافل شد که علم به زمان ظهور تنها نزد پروردگار است.

اواخر بهمن ماه سال گذشته فیلمی به نام «ظهور بسیار نزدیک است» در شمارگانی وسیع که بنابر برخی شنیده ها تا دو میلیون نسخه نیز گفته شده در سطح کشور توزیع شد و بازتابها و موضع گیری های متفاوتی را به دنبال داشت. عده ای که برای اولین بار با این دست مطالب مواجه می شدند دچار نوعی بهت و حیرت شده بودند و محتوای فیلم را به دیگران نیز نشان می دادند.
محتوای این فیلم عمدتاً مبتنی بر تطبیق حوادث و شخصیت های معاصر به مطالب بیان شده در روایات پیرامون ظهور بود. از میان مهمترین تطبیق ها می توان به تطبیق سیدخراسانی به مقام معظم رهبری، شعیب بن صالح به دکتر احمدی نژاد، یمانی به سید حسن نصرالله، ملک عبدالله اردنی به سفیانی و ملک عبدالله عربستان به عبدالله اشاره کرد.
نکات قابل تامل در مستند «ظهور بسیار نزدیک است» این است که در بحث ظهور یک سری علائم ظهور وجود دارد و یک دسته شرایط ظهور. فرق علائم و شرایط این است که علائم به دست انسان های منتظر نیست و علائم نقشی مهم هم در ظهور ندارد و در این میان فراهم کردن شرایط ظهور بر عهده انسان است چرا که شرایط مقدمه و لازمه ظهور حضرت حجت است.
متاسفانه در مستند «ظهور بسیار نزدیک است» و همچنین گاهی در جریانات و اندیشه های مهدوی دیده می شود که جامعه به جای سرگرم شدن به شرایط ظهور مهدی موعود(عج)، سرگرم علائم ظهور شده است که یک جریان شیطانی است. می توان این گونه بیان کرد که دشمن ترین دشمن ظهور، شیطان است چرا که این فرشته رانده شده از درگاه الهی با همه توان تلاش می کند برای یک ثانیه هم که شده ظهور منجی را به تاخیر بیاندازد. تطبیق علائم ظهور یک جریان انحرافی است. روایات مربوط به ظهور بر این مسئله تاکید دارند که باید زمینه های ظهور فراهم شود و تا زمانی که جامعه محیای این امر حتمی نباشد، حضرت ظهور نمی کنند. اشتباهی که برخی افراد می کنند این است که فکر می کنند با فهم علائم و دامن زدن به علائم ظهور، حضرت حجت تشریف می آورند در حالی که حضرت، منتظر ایجاد شرایط هستند و جامعه عدالت محور را می خواهند.
نکته دیگر این است که بعضی از سیاسیون از جریانات دینی و اعتقادی برای گشایش عقده های خود استفاده می کنند و این مسئله در مستند «ظهور بسیار نزدیک است» کاملا مشهود است.
به امید روزی که جوانان خلاق ایران اسلامی با ایجاد روحیه حماسی و ظلم سیزی در خود و جامعه، شرایط ظهور را فراهم کنند و دیگر درگیر علائم ظهور به جای شرایط نشوند. ان شا الله …

به گزارش فارس به نقل از خبرگزاري “رويترز “، شاهدان عيني از تظاهرات ده‌ها يهودي يمن در حمايت از “علي عبدالله صالح ” ديكتاتور اين كشور خبر دادند.

ده‌ها نفر از يهوديان يمن سه‌شنبه گذشته در اقدامي عجيب با تجمع در مقابل سفارت آمريكا در صنعا پايتخت اين كشور، ضمن اعلام حمايت خود از عبدالله صالح خواستار ابقاي او در سمت رياست جمهوري اين كشور تا سال 2013 شدند. اين در حالي است كه اكثريت مردم يمن خواستار سرنگوني ديكتاتور يمن هستند.

پيش از اعلام موجوديت جعلي رژيم صهيونيستي در فلسطين اشغالي در سال 1948، نزديك به 60 هزار يهودي در يمن زندگي مي‌كردند اما پس از آن اكثر آنها از يمن مهاجرت كردند و به فلسطين اشغالي رفتند و اكنون تنها نزديك به 400 يهودي در منطقه “عمران ” در شمال پايتخت يمن زندگي مي‌كنند.

بر اساس اين گزارش، تظاهرات‌كنندگان با در دست داشتن پلاكاردهايي كه روي آنها نوشته شده بود “يهوديان يمن از رئيس‌جمهور و مشروعيت قانوني او حمايت مي‌كنند ” و شعارهايي نظير اين كه “ملت يمن علي عبدالله صالح را مي‌خواهند “، خواستار ابقاي ديكتاتور شدند.ميليون‌ها نفر نيز ديروز در شهرهاي مختلف يمن در پاسخ به فراخوان جوانان انقلابي اين كشور براي برگزاري تظاهرات به خيابان‌ها ريختند و با رد هرگونه ميانجي‌گري شوراي همكاري خواستار كناره‌گيري فوري علي عبدالله صالح شدند/وعده صادق

امیرالمومنین (ع) در نامه ای به والی بصره نوشتند: آری از آن چه آسمان بر آن سایه افکنده است، فدک در دست ما بود. مردمی بر آن بخل ورزیدند و مردمی سخاوتمندانه از آن چشم‌ پوشی کردند.

** موقعیت جغرافیایی فدک

فدک دهکده ای در شمال مدینه بود که تا آن شهر دو یا سه روز راه فاصله داشت. این دهکده در شرق خیبر و در حدود هشت فرسنگی آن واقع بود و ساکنانش همگی یهودی شمرده می شدند. امروزه فاصله خیبر تا مدینه را حدود 120 یا 160 کیلومتر ذکر می کنند.

** فدک و رسول خدا (ص)

درسال هفتم هجرت، پیامبر خدا (ص) برای سرکوبی یهودیان خیبر که علاوه بر پناه دادن به یهودیان توطئه گر رانده شده، از مدینه به توطئه و تحریک قبایل مختلف علیه اسلام مشغول بودند، سپاهی به آن سمت گسیل داشت و پس از چند روز محاصره، دژهای آن راتصرف کرد.

پس از پیروزی کامل سپاه اسلام - با آن که اختیار اموال و جان های شکست خوردگان همگی در دست پیامبر (ص) قرار داشت، رسول خدا (ص) با بزرگواری تمام، پیشنهاد آنان را پذیرفت و به آن ها اجازه داد نصف خیبر را در اختیار داشته باشند و نصف دیگر از آن مسلمانان باشد. بدین ترتیب، یهودیان در سرزمین خود باقی ماندند تا هر ساله نصف درآمد خیبر را به مدینه ارسال دارند.

با شنیدن خبر پیروزی سپاه اسلام، فدکیان که خود را همدست خیبریان می دیدند، به هراس افتادند اما وقتی خبر برخورد بزرگوارانه پیامبر (ص) با خیبریان را شنیدند، شادمان شدند و از رسول خدا (ص) خواستند با آنان همانند خیبریان رفتار کند که پیامبر خدا (ص) این درخواست را پذیرفت.

** تفاوت فقهی حکم خیبر و فدک

ظاهرا رفتار رسول خدا درباره فدک و خیبر یکسان است ولی در واقع حکم فقهی این دو سرزمین متفاوت است چون مناطقی که به دست مسلمانان تسخیر می شود، دو گونه است:

اول مکان های که با جنگ و نیروی نظامی گشوده می شود: این سرزمین ها که در اصطلاح ‘مفتوح العنوة ‘ (گشوده شده با قهر و سلطه) خوانده می شود، به منظور تقدیر از تلاش جنگجویان مسلمان در اختیار مسلمانان قرار می گیرد و رهبر جامعه اسلامی چگونگی تقسیم یا بهره برداری از آن را مشخص می سازد که منطقه خیبر، جز دو دژ آن به نام های ‘وطیح ‘ و ‘سلالم’ ،این گونه بود.

دوم مکان هایی که با صلح گشوده می شود. یعنی مردم منطقه ای با امضای پیمان صلح، خود را تسلیم می کنند و دروازه های شهر خود را به روی مسلمانان می گشایند.قرآن کریم اختیار این نوع سرزمین ها را تنها به شخص رسول خدا (ص) سپرده است و سایر مسلمانان در آن هیچ حقی ندارند. فدک و دو دژ پیش گفته خیبر این گونه فتح شد. بنابراین، مالکیت آن در اختیار شخص رسول خدا (ص) قرار گرفت.طبری مورخ بزرگ می گوید: فدک ملک خالص پیامبر خدا (ص) بود. زیرا مسلمانان آن را با سواره نظام و پیاده نظام نگشودند.

** ارزش اقتصادی فدک

درباره ارزش اقتصادی فدک بسیار سخن گفته اند. برخی از منابع شیعی درآمد سالیانه آن را بین 24 هزار تا 70 هزار دینار نوشته اند و برخی دیگر، نصف در آمد سالیانه آن را 24 هزار دینار نگاشته اند.ابن ابی الحدید معتزلی نقل می کند که ارزش درختان خرمای این ناحیه برابر با ارزش درختان خرمای شهر کوفه در قرن هفتم بود.

به نظر می رسد می توان تا حدودی ارزش واقعی اقتصادی فدک را از یک گزارش تاریخی زمان خلافت عمربن خطاب فهمید. یعنی وقتی خلیفه دوم تصمیم گرفت فدکیان یهودی را از شبه جزیره عربستان اخراج کند، دستور داد نصف فدک را که سهم آنان بود، از نظر زمین و درختان و میوه ها قیمت گذاری کنند. کارشناسان ارزش آن را 50 هزار درهم تعیین کردند و عمر با پرداخت این مبلغ به یهودیان فدک، آن ها را از عربستان بیرون راند.

** اعطای فدک به حضرت زهرا (س)

چنانکه در روایات فراوان شیعه و اهل سنت آمده است، رسول خدا (ص) در زمان حیات خود فدک را به فاطمه زهرا(س) واگذار کردند و این سه سال قبل از رحلت پیامبر بود؛ یعنی همان ایامی که فدک به تصرف آن حضرت درآمد.
طبرسی در مجمع البیان، ذیل تفسیر آیه: ‘ وَآتِ ذَا الْقُرْبَی حَقَّهُ وَالْمِسْکِین وَابْن السَّبِیلِ’ از امام باقر و امام صادق(علیهما السلام) و نیز ابوسعید خدری چنین روایت می کند: ‘ همینکه آیه کریمه به پیامبر(صلی الله علیه وآله) دستور داد حقّ ذوی القربی؛ یعنی خویشاوندان پیامبر و مسکین و در راه مانده را بدهد، آن حضرت فدک را به فاطمه(سلام الله علیها)داد و سه سال قبل از وفات حضرتش در دست فاطمه بود.

همین مطلب را سیوطی در درّالمنثور از ابی سعید خدری نقل کرده است: ‘چون آیه شریفه نازل شد پیامبر(صلی الله علیه وآله) فاطمه(علیها السلام) را فراخواند و فدک را به او داد.’

** غصب فدک

حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) در نامه ای به والی بصره می نویسند :’ آری از آن چه آسمان بر آن سایه افکنده است، فدک در دست ما بود. مردمی بر آن بخل ورزیدند و مردمی سخاوتمندانه از آن چشم‌ پوشی کردند.’
به نظر می رسد اقدام دستگاه حاکمه نیز در غصب فدک همان هدف را تعقیب می کرد که اشاره شد و آن تهی دست نمودن خاندان پیامبر از بنیه مالی بود.

** اختلاف حضرت زهرا (س) با حکومت بر سر فدک چگونه بود؟

گزارش های منابع شیعی و سنی نشان می دهد حضرت زهرا (س) و حکومت هر یک دو ادعا درباره فدک داشتند :
الف) ادعاهای حضرت زهرا (س)

چنان که نزد شیعیان مشهور است، حضرت زهرا (س) فدک را ملک خود می دانست و برای اثبات مالکیت خود دو راه بخشش و ارث را به پیگیری کرد.

ابتدا آن حضرت اعطای فدک از طرف رسول خدا به خود را یاد آور و خواستار باز پس گرفتن این سرزمین از حکومت وقت شد اما وقتی از این راه به نتیجه ای نرسید و حکومت شهادت گواهان حضرت زهرا (س) را نپذیرفت، ایشان از راه دیگر وارد شد و از حکومت خواست میراث پدرش را که فدک نیز بخشی از آن است، به او واگذار کند و در این مورد به نص آیه قرآن درباره ارث متمسک شد که می فرماید : خداوند به شمار درباره [ارث] فرزندانتان سفارش می کند که سهم پسر دو برابر دختر است . . . ‘

ابوبکر در برابر این آیه چنان استدلال کرد که انبیا از خود ارث باقی نمی گذارند. حضرت زهرا (س) فرمود: چگونه است که هر گاه تو درگذشتی فرزندانت از تو ارث می برند اما ما از رسول خدا (ص) ارث نمی بریم؟ ! آن گاه به آیات دیگر قرآن که در موارد مختلف از ارث پیامبران گذشته سخن به میان آورده است،مانند آیه ششم سوره مریم و آیه شانزدهم سوره نمل تمسک جست.

در آیه ششم سوره مریم، حضرت زکریا بیان می دارد که ‘خداوندا، من از خویشانم که پس از من وارثانم خواهند شد، بیمناکم . . . پس فرزندی به من عطا کن که از من و آل یعقوب ارث برد .’ در آیه شانزدهم سوره نمل از ارث بردن سلیمان پیامبر، از پدرش داوود پیامبر سخن به میان آمده است.

ب) ادعاهای حکومت!

حکومت در مقابل حضرت (س) عمدتا دو ادعا مطرح کرد:

1- صدقه بودن فدک

معنای این عبارت آن است که پیامبر اکرم (ص) فدک را به کسی نبخشید و با آن به گونه صدقه جاریه برخورد کرد .یعنی رسول خدا (ص) از درآمد فدک زندگانی شخصی حضرت فاطمه زهرا (س) و دیگر بنی هاشم را تامین می کرد و مازاد آن را در راه خدا به مصرف می رساند.از آن جا که ابوبکر خود را جانشین مشروع پیامبر اکرم (ص) می دانست، می خواست با در اختیار گرفتن فدک، این مشروعیت ادعایی را برای همگان به اثبات برساند و چنان اعتقاد داشت که چشم پوشی از این زمین نوعی خلل در مشروعیت حکومتش پدید می آورد .

2 - حدیث نفی ارث پیامبران

منظور از این حدیث، روایتی است که ابوبکر آن را از پیامبر اکرم (ص) چنین نقل کرد: ‘ما جماعت پیامبران از خود ارث باقی نمی گذاریم . هر چه از ما ماند، صدقه است ‘.

درباره این حدیث باید یادآور شد:

1- تا آن زمان این حدیث را جز ابوبکر هیچ کس نشنیده بود. بسیاری از محدثان نیز بر این نکته اتفاق نظر دارند که راوی این حدیث تنها ابوبکر بود . البته بعدها پشتیبانانی چون مالک بن اوس یافت و در دهه های بعد عمر، زبیر، طلحه و عایشه نیز در شمار مؤیدان آن جای گرفتند.

2 - ابوبکر با نقل این حدیث ناقل سخن پیامبر اکرم (ص) بود و در طرف مقابل، حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع) و ام ایمن ناقل سخن و کردار پیامبر اکرم (ص) مبنی بر بخشش فدک بودند . بدیهی است باتوجه به فزونی شمار ناقلان در این سمت و نیز شخصیت آن ها که بیش ترین تاییدات را از سوی پیامبر اکرم (ص) دارایند، باید قول آن ها بر قول ابوبکر مقدم شود.

3 - این حدیث با آیات متعددی از قرآن که در آن میراث انبیا مطرح شده است، منافات دارد و بدیهی است نمی توان تنها با یک حدیث در مقابل این آیات صریح ایستادگی کرد.

4 - اگر طبق این حدیث معتقد شویم پیامبر اکرم (ص) هیچ گونه مالی به ارث نگذاشت، چگونه است که طبق نقل اهل سنت بعضی از اموال آن حضرت (ص) مانند وسایل شخصی و نیز حجره های آن حضرت (ص) به ارث می رسید. /مشرق