بسم رب الشهید
نمى‏دانید؛ واقعاً نمى‏دانید چه لذتى دارد وقتى سیاهى چادرم،
دل مردهایى كه چشمشان به دنبال خوش‏رنگ‏ترین زن‏هاست را مى‏زند.
نمى‏دانید چقدر لذت‏بخش است وقتى وارد مغازه‏اى مى‏شوم و مى‏پرسم: آقا! اینا قیمتش چنده؟
و فروشنده جوابم را نمى‏دهد؛ دوباره مى‏پرسم: آقا! اینا چنده؟
فروشنده كه محو موهاى مش‏كرده زن دیگرى است و حالش دگرگون است، من را اصلاً نمى‏بیند.
باز هم سؤالم بى‏جواب مى‏ماند و من، خوشحال، از مغازه بیرون مى‏آیم.
نمى‏دانید؛ واقعاً نمى‏دانید چه لذتى دارد وقتى مردهایى كه به خیابان مى‏آیند تا لذت ببرند،
ذره‏اى به تو محل نمى‏گذارند.

چه لذتى دارد وقتى شاد و سرخوش، در خیابان قدم مى‏زنید؛
در حالى كه دغدغه این را ندارید كه شاید گوشه‏اى از زیبایى‏هاتان، پاك شده باشد
و مجبور نیستید خود را با دلهره، به نزدیك‏ترین محل امن برسانید
تا هر چه زودتر، زیبایى خود را كنترل كنید؛
زیبایى از دست رفته‏تان را به صورتتان باز گردانید و خود را جبران كنید.
چه لذتى دارد وقتى در خیابان و دانشگاه و… راه مى‏روید
و صد قافله دل كثیف، همره شما نیست.
چه لذتى دارد وقتى جولانگاه نظرهاى ناپاك و افكار پلید مردان شهرتان نیستید.
چه لذتى دارد وقتى كرم قلاب ماهى‏گیرى شیطان
براى به دام انداختن مردان شهر نیستید.
چه لذتى دارد وقتى مى‏بینى كه مى‏توانى اطاعت خدایت را بكنى؛ نه هوایت را.
چه لذتى دارد وقتى در خیابان راه مى‏روید؛
در حالى كه یك عروسك متحرك نیستید؛ یك انسان رهگذرید.
چه لذتى دارد این حجاب! خدایا! لذتم مدام باد.