عجبا!

می گوید « زن حق نداشت که با مردان نشست و برخاست کند.»

من می گویم: برعکس! در محیط های پاک اسلامی این مرد بود که حق نداشت در نشست و برخاست ها از زن بیگانه بهره برداری کند.

این مرد است که همواره حرص می ورزد که زن را وسیله چشم چرانی و کامجویی خود قرار دهد.

هیچ گاه مرد به طبع خود مایل نبوده حائلی میان او و زن وجود داشته باشد و هر وقت که این حائل از میان رفته، آن که برنده بود، مرد بوده است و آن که باخته و وسیله شده زن بوده است.

امروز که مردان موفق شده اند با نام های فریبنده آزادی و تساوی و غیره این حائل را ازمیان ببرند زن را در خدمت کثیف ترین مقاصد خویش گرفته اند.

بردگی زن امروز به چشم می خورد که برای تامین منافع مادی یک مرد، در یک موسسه تجاری، خود را صد قلم برای جلب مشتری مرد می آراید و به صورت «مانکن» در می آید و شرف خود را در ازای چندر غاز حقوق می فروشد.(1)

حال این زن به خیال خود دارای حقوقی مثل همه در جامعه است، و حق واقعی خود را گرفته است، در صورتی که نه تنها حق او رعایت نشده بلکه حقوق مسلم او در جامعه زیر پا گذاشته شده است.

مسأله حجاب/ شهید مطهری/ ص 48