یكی از تفاوتهای فلاسفه و عرفا در نوع بحث از خداست

فلاسفه همیشه دغدغه اثبات وجود/عدم خدا را داشته اند، آنهایی كه ملحد بوده اند دلایلی بر این مسئله آورده اند كه در عالم هستی خدایی نیست اما آنهایی كه الهی بودند هم و غمشان بر این مسئله بوده كه خدایی هست

اما در این میان تلاش عرفا جالب است عرفا اساسا دغدغه اثبات وجود خدا را نداشته اند ،عرفا دغدغه حضور خداوند را داشته اند یعنی می گفتند برای ما روشن است كه خدایی هست به تعبیر قرآن افی الله شك (1)آیا در وجود خدا شكی می كنید ؟؟ بحث عرفا در این بوده كه خدا را باید در ذهن و ضمیرمان جا دهیم نه فقط در ذهن خدا را مثل آدرس خانه و محل كارمان در حافظه مان حفظ نكنیم بلكه وجود خدا را تبدیل به حضور خدا كنیم تا در اخلاق مان متجلی شود

اتفاقی كه برای خیلی از مومنان می افتد این است كه نهایتا به وجود خدا معتقد هستند نه به حضور خدا.

یعنی برایشان خدا وجود دارد مثل اشیاء دیگر این عالم مثل میز،صندلی و خانه و بعد این اعتقاد هیچ اتفاقی خاصی نمی افتد و در زندگی عملی غرق در مادیان و لذات و به تعبیر علمی مانند یك انسان سكولار زیست می كنند

اما آن كه معتقد است خدا علاوه بر وجود ،حضور هم دارد ،رفتارش، گفتارش ،اندیشه اش، خنده و گریه اش ،امید و یاسش و ..همه و همه رنگ و بوی خدا می دهد به تعبیر قرآن صبغه الله و من احسن من الله صبغه (2)چه رنگی بهتر از رنگ خدا

رنگ در واقع نمادی است كه ما را به حضور می رساند اینكه رنگ خدا در همه زندگی مومن حضور دارد

پی نوشت

1)ابراهیم 53

2)بقره 138