پوشش زن ایرانی همیشه تاریخ چه قبل از اسلام و چه بعد از اسلام پوششی مناسب، موقر و راحت بوده است؛ لباس‌های زنان ایرانی، از جنس بسیار مرغوب، كار شده و با رنگ‌های بسیار شاد تهیه می‌شده و تا مچ دست و پاها را می‌پوشانده است.


دقیق نمی دانم چند سالش بود اما آرایش غلیظ صورتش چند سالی بزرگتر نشانش می داد، صورتش را برنزه كرده بود، یك شال حریر روی سرش گذاشته بود، سر نه، پشت سرش گذاشته بود، موهایش را دكلره كرده بود، سفیدِ سفید مثل موهای مادربزرگ ها؛ دخترك، صورتش را با آرایش رنگین كرده بود.

هم دلم می خواست نگاهش كنم و هم می ترسیدم كه هر آن تكه ای بپراند، خودم را سرگرم مناظر بیرون از اتوبوس كردم اما هر از گاهی هم زیر چشمی نگاهش می كردم تا اینكه متوجه شد و با لحنی پرخاشگرانه گفت آدم ندیدی…

فقط چند جمله یواشكی و زیر لب جوابش را دادم، چون اگر حرفی میزدم در جواب می شنیدم؛ هرچه دلم می‌خواهد می‌پوشم؛ من می‌خواهم آزاد باشم و راحت؛ به كسی چه مربوط است كه من چه می‌پوشم؛ تو را در گور من نمی‌خوابانند؛ اینها جملاتی است كه شاید بارها و بارها شنیده باشیم؛ اما آیا از خود پرسیده‌اند كه كدام آزادی به تو می‌گوید گوهر با ارزش وجودت را در معرض دزدادن آبرو بگذار؟!

امثال این دختر امروز در جامعه ما زیاد است.

مانتوهای تنگ و چسبان و بعضا نازك، شال های چند سانتی، شلوارك های كوتاه و … چند سالی است كه گریبانگیر برخی دختران ما شده است و گویا ما یادمان رفته كه ایرانی هستیم و مسلمان.

پوشش زن ایرانی همیشه تاریخ چه قبل از اسلام و چه بعد از اسلام پوششی مناسب، موقر و راحت بوده است. لباس های زنان ایرانی، از جنس بسیار مرغوب، كار شده و با رنگ های بسیار شاد تهیه می‌شده و تا مچ دست و پاها را می‌پوشانده. لباسی كه نشانگر وقار و حیای یك زن متمدن ایرانی در جهان است. هویت تاریخی زن ایرانی در جهان منحصر به فرد و برجسته می باشد.

ایرانیان از دیرباز به پاكدامنی اهمیت می‌دادند و زنان ایرانی پوشیده با چادر یا پوشش‌های دیگری كه موها را می‌پوشاند و سر تا پا را در بر می‌گرفت، در میان مردان ظاهر می‌شدند. در یك مهر سنگی استوانه‌ای كه از دوره هخامنشی برجای مانده و اكنون در موزه لوور فرانسه نگهداری می‌شود، شاهزاده ایرانی و ندیمه‌هایش دیده می‌شود كه شاهزاده خانم، چادر و ندیمه‌ها سرپوش یا سربند دارند.

در طرحی كه روی سنگی در ارگیلی تركیه نقش بسته است، زن ایرانی با پوشش چادر و سوار بر اسب دیده می‌شود. حتی سرپوش‌های پارچه‌ای دوره هخامنشی از زیر برف‌های منطقه پازریك روسیه پیدا شده است.

ایرانیان از ۱۰ هزار سال پیش دارای تمدن بوده‌اند. نخستین ابزار ریسندگی و بافندگی در غار كمربند، نزدیك بهشهر، یافت شده است كه به ۷ هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. به علاوه، در قدیمی‌ترین بخش‌های شهر باستانی شوش، كه در خوزستان قرار دارد، سوزن‌های سوراخ‌دار پیدا شده است.

این دستاوردهای و نوآوری‌های دیگری كه در دوران‌های بعدی رخ داد، صنعت پارچه و پوشاك ایران را پیشتاز و سرآمد جهانیان كرد. جالب است بدانید اسكندر مقدونی، با آن‌كه به ایران حمله و آن را اشغال كرده بود، لباس ایرانی می‌پوشید.

ایرانیان نخستین مردمانی بودند كه كت آستین‌دار و شلوار می‌پوشیدند. مردمان تمدن‌های دیگر، بابلی‌ها، آشوری‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها، شلوار نمی‌پوشیدند. ایرانیان حتی نوعی شلوار ویژه سواركاری نیز داشتند كه تنگ و چسبان بود و اغلب از چرم ساخته می‌شد.

همه این شواهد، هویت اصیل، ایده آل و بی نظیر پوشش ایرانی را در تاریخ جهان می‌نمایاند. اما پرسش اینجاست كه با این همه سابقه درخشان فرهنگی، چرا دختر ایرانی امروز، احساس بی هویتی می‌كند و دچار یك ایدئولوژی بی بند و باری می‌گردد، تا جایی كه خود را همچون عروسك های غربی بزك كرده و با هزار توجیه نابخردانه در معرض نمایش عمومی می‌گذارد؟

مگر ما چه كم داریم كه فرزندان ما الگوهای غربی را می‌پذیرند و دنباله روی مانكن های بی بندوبار غربی رفته‌اند. مگر نه این است كه جوامع غربی تا آنجا به راه انحطاط رفته‌اند كه معیارها و ارزش هایشان از اصالت اخلاق و انسانیت به قساوت امیال شهوانی و اغراض پست نفسانی رسیده است.

چرا برای دختر امروز ایران، ارزش ها رنگ می‌بازد، همیشه یادمان باشد كه این دختران و پسران از غرب نیامده‌اند، آنها مردان مریخی و زنان ونوسی نیستند، آنها فرزندان ایران هستند، همان خواهران و برادران ما.

برای آنها چه كرده ایم و آنها را به چه راهی كشانده ایم. رفتار جوانان امروز ما، یك واكنش اجتماعی است به عملكرد دست اندركاران فرهنگی ما در این سال ها. جمله‌ای می‌دیدم از بیانات رهبر معظم انقلاب كه در سال های اوایل انقلاب فرموده بودند: «بازگشت به فرهنگ منحط غرب محال و محكوم است.»

ایشان همواره در بیاناتشان، نگران اوضاع فرهنگی كشور بوده‌اند و نسبت به برخی سیاست گذاری‌ها و حركت های دست اندركاران امور فرهنگی و نتایج عملكرد آنها ابراز نارضایتی نموده‌اند. حضرت آیت الله خامنه‌ای همواره این تفكر غرب را كه معتقد است، زن برای حضور و فعالیت در جامعه نباید حجاب داشته باشد، مطلقا مردود دانسته و با طرح این پرسش می‌فرمایند:

«… سوال من این است که با برداشتن چادر در کشور ما زن های (پیش از انقلاب) تا چه‌اندازه در فعالیت های اجتماعی شرکت کردند؟ مگر در دوران رضاخان و پسرش، فرصتی داده شد، تا زن های ما در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند.

زن های ایرانی زمانی وارد فعالیت اجتماعی شدند و کشور را با دست های توانای خود متحول کردند و مردهای این کشور را به دنبال خود به میدان مبارزه کشیدند، که چادر سرشان کردند.»

بنیانگذار كبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) نیز در خصوص حجاب و شأن زن در صحیفه نور ج‏۵ چنین می‌فرماید:

«… در اسلام زن باید حجاب داشته باشد… ما نمى‏توانیم و اسلام نمى‏خواهد كه زن به عنوان یك شى ء و یك عروسك در دست ما باشد. اسلام مى‏خواهد شخصیت زن را حفظ كند و از او انسانى جدى و كارآمد بسازد. ما هرگز اجازه نمى‏دهیم تا زنان فقط شیئى براى مردان و آلت هوسرانى باشند.»

اسلام و فلسفه پوشش

شهید مطهری در كتاب مسئله حجاب در این باره می‌گوید:

… فلسفه پوشش اسلامی به نظر ما چند چیز است. بعضی از آنها جنبه روانی‏ دارد و بعضی جنبه خانه و خانوادگی، بعضی دیگر جنبه اجتماعی و بعضی‏ مربوط است به بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او…

حجاب در اسلام از یك مسئله كلی‏ تر و اساسی‏تری ریشه می‏گیرد و آن این است‏ كه اسلام می‏خواهد انواع التذاذهای جنسی، چه بصری و لمسی و چه نوع دیگر به‏ محیط خانوادگی و در كادر ازدواج قانونی اختصاص یابد، اجتماع منحصرا برای كار و فعالیت باشد. برخلاف سیستم غربی عصر حاضر كه كار و فعالیت‏ را با لذتجوییهای جنسی به هم می‏آمیزد، اسلام می‏خواهد این دو محیط را كاملا از یكدیگر تفكیك كند.

با این تفاسیر آیا این مسئله آنقدر حائز اهمیت نیست كه نسبت به اصلاح برخی قوانین و سیاست های فرهنگی عزم جدی داشته باشیم. به نظر می‌رسد قوای سه گانه ما باید با تعامل با یكدیگر هر چه زودتر نسبت به اصلاح وضعیت آشفته فرهنگی كشور تصمیمات عملی و جدی بگیرند.

ما باید نسبت به رفتار فرهنگی اجتماع خود بسیار حساس و هوشیار باشیم جامعه جوان ما تشنه آموختن و امتحان كردن است، نباید اجازه دهیم تا محصولات غربی، خوراك جوانان ما و جوانان ما، خوراك محصولات غربی گردند.

در فلسفه پوشش ایرانی، اصل، بر حیا، مصونیت، حفظ و مراقبت از زیبایی ست. اما در فلسفه پوشش غربی اصل بر بی قیدی، تظاهر، فریب و خود فروشی است. نوعی آزادی كاذب سیاستمدارانه برای استعمار فكری زنان.

خیلی از جوانان ما به دلیل بی اطلاعی از چگونگی پوشش اصیل ایرانی و نبود تعریف و اجرای مدرن این نوع پوشش در جامعه مبادرت به استفاده از پوشش های غربی نموده‌اند. با این تفاسیر اگر در جامعه ایرانی اسلامی ما برخی به این نتیجه رسیده‌اند كه باید خود را نیمه عریان كنند یا لباس های بسیار تنگ غربی بپوشند، باید دید كه این مسئله از كجا نشأت گرفته است.