حدیث (1) امام رضا عليه السلام :
إِنَّ اللّه  تَبارَكَ وَ تَعالى لَم يُبِح أَكلاً وَلاشُربا إِلاّ لِما فيهِ المَنفَعَةُ وَالصَّلاحُ وَلَم يُحَرِّم إِلاّ ما فيهِ الضَّرَرُ وَالتَّلَفُ وَالفَسادُ، فَكُلُّ نافِعٍ مُقَوٍّ لِلجِسمِ فيهِ قُوَّةٌ لِلبَدَنِ فَهُوَ حَلالٌ؛
خداوند تبارك و تعالى هيچ خوردنى و نوشيدنى را حلال نكرده است مگر آن كه در آن منفعت و صلاحى بوده و هيچ خوردنى و نوشيدنى را حرام ننموده مگر آن كه در آ ن زيان و مرگ و فسادى بوده است پس هر چيز سودمندى مقوّى براى جسم، كه باعث تقويت بدن است حلال شده است.
مستدرك الوسائل، ج16، ص333، ح2

حدیث (2) امام على عليه السلام :
فى وَصِيَّتِهِ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام يا بُنَىَّ أَلا اُعَلِّمُكَ أَربَعَ خِصالٍ تَستَغنى بِها عَنِ الطِّبِّ؟ فَقالَ: بَلى يا اَميرَ المُؤمِنينَ، قالَ: لاتَجلِس عَلَى الطَّعامِ إِلاّ وَأَنتَ جائِعٌ وَلا تَقُم عَنِ الطَّعامِ إِلاّ وَأَنتَ تَشتَهيهِ، وَجَوِّدِ المَضغَ، وَإِذا نُمتَ فَاعرِض نَفسَكَ عَلَى الخَلاءِ فَإِذَا استَعمَلتَ هذَا استَغنَيتَ عَنِ الطِّبِّ؛
در سفارشى به فرزند خود امام مجتبى عليه السلام فرمودند: فرزندم! آيا چهار نكته به تو نياموزم كه با رعايت آنها از طبيب بى نياز شوى؟ عرض كرد: چرا، اى اميرالمؤمنان. حضرت فرمودند: تا گرسنه نشده اى غذا نخور و تا اشتها دارى از غذا دست بكش و غذا را خوب بجو و قبل از خوابيدن قضاى حاجت كن. اگر اين نكات را رعايت كنى، از مراجعه به طبيب بى نياز مى شوى.
خصال، ص 228

حدیث (3) امام حسين عليه السلام :
فَبادِروا بِصِحَّةِ الجسامِ فى مُدَّةِ العمارِ؛
در مدت عمر، در حفظ سلامت تن بكوشيد.
تحف العقول، ص 239

حدیث (4) امام صادق عليه السلام :
لا يَستَغنى أَهلُ كُلِّ بَلَدٍ عَن ثَلاثَةٍ يُفزَعُ إِلَيهِم فى أَمرِ دُنياهُم وَآخِرَتِهِم، فَإِن عَدِموا ذلِكَ كانوا هَمَجا: فَقيهٌ عالِمٌ وَرِعٌ وَأَميرٌ خَيِّرٌ مُطاعٌ وَطَبيبٌ بَصيرٌ ثِقَةٌ؛
مردم هر شهرى به سه چيز نيازمندند كه در امور دنيا و آخرت خود به آنها رجوع كنند و چنانچه آن سه را نداشته باشند گرفتار جهل و نابسامانى مى شوند: دين شناسِ داناىِ پرهيزكار، حاكم نيكوكارى كه مردم از او اطاعت كنند و پزشك بصيرِ مورد اعتماد.
تحف العقول، ص 321

حدیث (5) امام رضا عليه السلام :
لَيسَ مِن دَواءٍ اِلاّ وَهُوَ يُهيجُ داءً؛
دارويى نيست مگر اين كه بيمارى ديگرى را تحريك مى كند.
روضه كافى، ص 273

حدیث (6) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
تَجَنَّبِ الدَّواءَ مَا احتَمَلَ بِدَنُكَ الداءَ فَإِذا يَحتَمِلِ الداءَ فَالدَواءَ؛
تا هنگامى كه بدنت درد را تحمل مى كند از مصرف دارو بپرهيز، چنانچه درد را تحمل نكردى آنگاه از دارو استفاده كن.
مكارم الاخلاق، ص 362

حدیث (7) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
ما خَلَقَ اللّه  تَعالى داءً إِلاّ وَخَلَقَ دَواءً إِلاَّالسامَ؛
خداوند هيچ دردى را بى درمان نيافريده مگر سام (مرگ) كه درمان ندارد.
بحارالأنوار، ج62، ص72، ح27

حدیث (8) امام رضا عليه السلام :
اِثنانِ عَليلانِ أَبَدا: صَحيحٌ مُحتَمٍ وَعَليلٌ مُخَلِّط؛
دوگروه هميشه مريضند، سالمى كه پرهيز میكند و مريضى كه پرهيز نمیكند.
فقه الرضا، ص 340

حدیث (9) امام رضا عليه السلام :
مَن أَرادَ أَن لايُوذيَهُ مِعدَتُهُ فَلا يَشرَب بَينَ طَعامِهِ ماءً؛
هر كس مى خواهد معده اش آزارش ندهد، در بين غذا آب نخورد.
بحارالأنوار، ج 62، ص323

حدیث (10) امام صادق عليه السلام :
لاتَدخُلِ الحِّمامَ إِلاّ وَفى جَوفِكَ شَى ءٌ يُطفى بِهِ عَنكَ وَهَجُ المِعدَةِ وَهُوَ أَقوى لِلبَدَنِ وَلاتَدخُلهُ وَأَنتَ مُمتَلى ءٌ مِنَ الطَّعامِ؛
داخل حمام نشو مگر در حالى كه در شكمت چيزى (غذايى) كه شدت حرارت معده را خاموش كند وجود داشته باشد، كه براى بدن موجب تقويت است و در حالى كه شكمت از غذا پر است نيز وارد حمام مشو.
وسايل الشيعه، ج1، ص377، ح1