در میان جوانان هم «الگو» های خوب فراوانی داریم که می توانند سرمشق ما باشند .

آنان که برای لحظه لحظه عمرشان برنامه ریزی می کنند ، آنان که هر کاری را در شان و شایسته خود نمی دانند آنان که حریم قائلند و در زندگی فردی و اجتماعی به خط قرمز هایی معتقدند که نباید از آن فراتر روند . آنان که با هر کس طرح دوستی نمی ریزند ، هرجا نمی روند هر چیز را نمی بینند هر کتاب را نمی خوانند ، هر دعوتی را نمی پذیرند ، هر دستی را نمی فشرند ، هر لبخندی را پاسخ نمی دهند ، آنان که برای سیراب کردن روح تشنه خویش از چشمه ایمان آب می نوشند ، آنان که « خلأ روحی » خود را با « عبادت» و توجه به معنویات پر می کنند . آنان که به خیر خواهی صمیمانه بزرگرترها احترام می گذارند و در کارها با آنان مشورت می کنند اینها همه الگو هستند و کارشان ارزنده است آنان که خود را به خواب می زنند ، بیدارگران نی توانند برایشان کاری کنند .

پیش از آن که بپرسیم «مسئولان برای ما جوانان چه کرده اند و چه می کنند ؟» باید خودمان را هم مسئول «خودسازی» خویش بدانیم و از خودمان بپرسیم : « برای خود چه کرده ایم؟»