همگی شنیدیم فلانی در اوج شهرت و محبوبیت بسر می برداما تا به حال فکر نکرده ایم که این محبوبیت و شهرت چه آسیبها و آفاتی سخت می تواند داشته باشد که گاه به قیمت دو دنیای انسان تمام می شود. واقعا چقدر فرق می کنند آدمها !یکی عاشق اینه که  برای کار نکرده هم مدح و تعریفش بکنند(1) یکی هم وقتی به خاطر اینکه در راه خدا ازش تعریف می کنند تنش می لرزه و دوباره دست به دامن خود خدای مهربون میشه .امروز می خواهیم نوعی از محبوبیت را برایتان شرح دهیم که خطرش از تمامی انواع آن بیشتر است،محبوبیت به نام خدا.شرح این حدیث نورانی را از  زبان رهبر معظم انقلاب اسلامی  بازگو می نماییم.

من مواعظ علی بن الحسین (علیه السلام):

وقال له رجلٌ: إنّی لأحبّك فی اللّه حبّاً شدیداً، فنكس علیه السلام ثمّ قال: الّلهم إنّی أعوذبك أن اُحَبّ فیك وأنت لی مبغض ثمّ قال له: أحبّك للذی تحبّنی فیه. (تحف العقول صفحه 282)

ترجمه:مردی به امام سجاد علیه السلام گفت:من شما را به خاطر خدا بسیار دوست می دارم.پس از این سخن امام سجاد علیه السلام سرشان را پایین انداختندوبا قدری درنگ وتامل فرمودند:خدایا!من به تو پناه می برم از اینکه به خاطر تو دوست داشته شوم  در حالیکه تو دشمن باشی.سپس امام سجاد علیه السلام فرمودند:ای مرد من نیز تورا به خاطر همان خدایی که مرا دوست داری ، دوست می دارم.

نكته اساسى كه در این بیان وجود دارد و درس بزرگى براى ما است، توجه فورى به خطرى است كه در برابر چنین پدیده‏اى (محبوب بودن نزد مردم بخاطر خدا) انسان را تهدید میكند. لذا وقتى آن مرد به حضرت عرض مى‏كند كه شما را براى خدا دوست دارم نمى‏فرمایند: از تو متشكرم، یا خدا را بر این محبوبیت سپاس میگویم، بلكه مى‏فرمایند: «پرودگارا پناه به تو مى‏برم از این كه مردم مرا به خاطر تو دوست داشته باشند ولى تو مرا دشمن داشته‏باشى»

گروه دین و اندیشه تبیان_رضاسلطانی