گزیده ای از سخنرانی پناهیان در جلسه چهارم دانشگاه هنر با موضوع: «عنصر شجاعت در هنر و حماسه»

ترسوها خسرالدنیا و الاخره می‌شوند

برخی انسان‌ها هم در دنیا ضرر می‌کنند و هم در آخرت. معنای دیگر این کلام این است که کسانی هستند که لااقل در دنیا ضرر نمی‌کنند، بلکه فقط در آخرت ضرر می‌کنند. احتمالاً این گروه دوم که حب الدنیا داشته‌اند، بهتر از کسانی هستند که هم دنیا را از دست می‌دهند و هم آخرت را. اگر چه در جهنم دیگر جایی برای خاطرات شیرین دنیوی نیست ولی این گروه دوم حسرت کمتری نسبت به گروه اول دارند. یکی از گروه‌هایی که خسرالدنیا و الآخره می‌شوند، ترسوها هستند. در دنیا از ترس نتوانسته‌اند لذتی ببرند، در آخرت هم چون ترسو بوده‌اند، مجازات می‌شوند.

«تمسخر» اسلحۀ سازمانی دشمنان دین

«تمسخر» حربه مشترکی در جبهه مخالفین دین و اسلحه سازمانی دشمنان دین است. معمولاً آدم‌های بی‌دین به آدم‌های دیندار که می‌رسند، همگی اهل تمسخر می‌شوند و این ویژگی روانی‌ای است که برای آدم‌های بی‌دین نسبت به متدیینین پیش می‌آید.

اینکه چرا دشمنان و مخالفین دین، اهل مسخره کردن مؤمنین هستند، نه فقط حاصل یک بررسی تاریخی یا اجتماعی، بلکه دارای دلیلی قرآنی است: «وَ إِذا لَقُوا الَّذینَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى‏ شَیاطینِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ* اللَّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ یَمُدُّهُمْ فی‏ طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ»(بقره/۱۴و۱۵)

برای برطرف کردن «ترس از مسخره شدن» باید علت این کار دشمنان دینداری را تجزیه و تحلیل کنیم و با زمینه‌های آن آشنا شویم. چرا حتی کسانی که اهل مسخره کردن دیگران نیستند، وقتی به مؤمنین می‌رسند، آنها را مسخره می‌کند؟چرا حتی کسانی هم که روحیه مسخره کردن دیگران را ندارند، وقتی به مؤمنین می‌رسند آنها را مسخره می‌کند؟

علت اصلی این است که این افراد از آنچه خدا نازل کرده و دستور داده که به آن عمل شود، تنفر دارند؛ «ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُم»(سوره محمد، آیه۹).

غیرمؤمنین چون از آنچه که خدا نازل کرده است، بدشان می‌آید، به مؤمنین که می‌رسند غضب می‌کنند. زیرا مؤمنین از آنچه که خدا نازل کرده و به آن دستور داده خوششان می‌آید و به آن عمل می‌کنند. تا زمانی که مؤمنین دست از ایمان خود برندارند و کافر نشوند، مورد خشم و غضب کافران هستند.

در ذهنِ کسانی که با «ما انزل الله» مشکل دارند، محاسبه سریعی به این صورت اتفاق می‌افتد که: «فلانی، مذهبی است پس او معتقد است که خوب است انسان‌ها نمازخوان باشند و بد است که کسی بی‌نماز باشد. به همین دلیل فلانی به دستور خدا عمل می‌کند و نماز می‌خواند. من هم که نماز نمی‌خوانم؛ پس او مرا آدم بدی می‌داند، پس من هم می‌توانم از او تنفر داشته باشم و او را مسخره کنم.» لذا غیرمؤمنین به خود اجازه می‌دهند که مؤمنین را مسخره کنند.

اگر مؤمن با تحلیل روانی غیرمؤمن آشنا باشد، دلیلی ندارد که از تمسخر او بترسد. غیرمؤمن به دلیل این شرایط روانی به مسخره کردن مؤمن می‌پردازد، چرا که نمی‌تواند از خودش بهتر را ببیند.

در نقطۀ مقابل، علامت ایمان این است که مؤمنین نه تنها هیچ کس را مسخره نمی‌کنند؛ بلکه وقتی از خودشان مؤمن‌تر را می‌بینند، از ته دل خوشحال می‌شوند و برای او دعا می‌کنند. «وَ الَّذینَ جاؤُ مِنْ بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذینَ سَبَقُونا بِالْإیمانِ وَ لا تَجْعَلْ فی‏ قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذینَ آمَنُوا رَبَّنا إِنَّکَ رَؤُفٌ رَحیمٌ» (سوره حشر، آیه۱۰)./

«محمد بن عبدالهادی شیبانی» عضو هیئت علمی دانشگاه مدینه منوره طی گفت و گویی با روزنامه “الحیاة” مدعی شد که سر مبارک سید و سالار شهیدان، أبا عبدالله الحسین علیه السلام در کنار مادر بزرگوارش، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دفن شده است!

وی در ادامه ادعاهای واهی خود افزود: بنده معتقدم همانطور که در روایات و احادیث آمده، یزید إبن معاویه با فرزندان حسین بن علی خوش رفتاری کرد! و این خوش رفتاری وی نشان می دهد که می توان این نتیجه را گرفت که یزید دستور داده سر او را به مدینه بفرستند تا در کنار مادرش دفن شود!

این عضو هیئت علمی دانشگاه مدینه منوره همچنین مدعی شد: ما در طول تاریخ حتی یک انتقاد آشکار از آل البیت یا صحابه و یا تابعین به یزید إبن معاویه در مورد تعامل وی با سر حسین بن علی نشنیده ایم! اگر ادعای برخی افراد در مورد وجود روایاتی در این زمینه، درست بود، بدون شک ما شاهد اعتراضات گسترده ای علیه وی بودیم اما چنین نشد. اگر این روایات درست بود، إبن زبیر هم به مخالفت با یزید بن معاویه بر می خواست!

«محمد بن عبدالهادی شیبانی» افزود: آنچه که حرف بنده را تأیید می کند، قول «حافظ أبو یعلی همدانی» است که می گوید “سر حسین بن علی نزد مادرش مدفون گردیده است". علمای علم نسب شناسی مانند «زییر بن بکار» و «محمد بن الحسن المخزومی» نیز این مقوله را تأیید کرده اند.

1ـ حسینعلی بهاء (مؤسس بهائیت) در الواح و آثار خویش صراحتاً و به کرات به شیعیان توهین و حمله کرده و برای نمونه در کتاب اشراقات، از آنان با تعابیری چون و یاد کرده و علمای تشیع را (به دلیل نپذیرفتن ادعای باب و بهاء) با تعبیر و پراکندگان در بین مردم مورد طعن و لعن قرار داده است. از زبان او در کتاب آمده است: . و نیز: به خدا قسم است!

2- عباس افندی، فرزند بهاء، راجع به علمای ایران — که پیداست به علت تباهی نقشه‌ها و دسائس خویش، سخت از دستشان کلافه بوده است —- نوشته است: !62 وی در جای دیگر به بهائیان بشارت داده است که نیز به فضل‌الله صبحی گفته است: علمای معاصر ایران !

3- شوقی افندی (جانشین عباس افندی) در سال 1320 شمسی (1941ق) لوحی با عنوان نوشته است. در این کتاب، وی از وقوع انقلابی در جهان یاد کرده که معتقد است در پرتو مسلک بهائی به وقوع پیوسته و به سبب آن انقلاب، شوکت و عظمت اسلام و علمای شیعه منهدم شده است. وی در این لوح که عنوان زشت را بر پیشانی دارد، در هتاکی و بی‌حرمتی به روحانی و مجتهد، فقه و اصول، مسجد و جماعت، تکیه و روضه و روضه‌خوان، و وعظ و واعظ شیعه سنگ تمام گذارده است که با پوزش از ملت شریف و مسلمان ایران، به ذکر گوشه‌هایی از آن می‌پردازیم:‌‌

وی در ادامه نوشته است: همچنین افزود:

جالب است بدانیم آنچه را شوقی افندی، در فوق بدان مباهات کرده است، اعمالی بود که رضاخان (برکشیده آیرونساید) به دستور لندن، با زور و تزویر و خون و آتش در این مرز و بوم انجام داده بود!

اخیرا سارا بوکر، هنر پیشه، مدل و مانکن تازه مسلمان آمریکایی، توضیحاتی را درباره خود ارائه داده است.

او در گفتگویی خود را اینگونه معرفی و علت مسلمان شدنش را اینگونه بیان می کند:

من یک زن امریکائی هستم که در مرکز امریکا بدنیا آمده ام. من مانند هر دختر دیگری بزرگ شدم. با علاقه و تعلق خاطر شدید به زرق و برق زندگی در “گران شهرها". در نهایت من به فلوریدا و از آنجا به ساحل جنوبی میامی نقل مکان کردم. یک منطقه پرشور برای آنهائی که در جستجوی “زندگی پر زرق و برق” هستند. طبیعتا، من آنچه که یک دختر معمولی غربی انجام می دهد را انجام می دادم.

براساس ارزیابی ارزش خودم بر مبنای میزان جلب توجه دیگران من به ظاهر و جذابیت و گیرائی خودم توجه داشتم. من مرتبا ورزش می کردم و یک مربی شخصی شدم. یک خانه شیک لب دریا خریدم و توانستم یک سبک زندگی “با کلاس” برای خود فراهم کنم.

سالها گذشت تا متوجه شوم که هر چه بیشتر در “جذابیت زنانگی ام” پیشرفت می کنم درجه رضایت شخصی و خوشبختی ام افت می کند. من برده مد بودم. من گروگان ظاهرم بودم.

به علت افزایش مستمر فاصله میان رضایت شخصی من و سبک زندگی ام، من در فرار از الکل و مهمانی ها (پارتی ها) به مراقبه (مدیتیشن) و مذاهب غیرمتعارف پناه می بردم. اما یک فاصله کوچک به یک دره تبدیل گشت. و در نهایت متوجه شدم که تمامی آنها فقط یک مسکن هستند و نه یک درمان موثر.

یازده سپتامبر ۲۰۰۱، زمانی که من شاهد رگبار پی در پی اسلام، ارزشها و فرهنگ اسلامی، و اعلام شرم آور “جنگ صلیبی جدید” بودم، توجه ام به چیزی بنام اسلام آغاز شد. تا آن زمان، تمام چیزهائی که برای من با اسلام تداعی می گردید عبارت بودند از: زنان پوشیده در “چادر"، کتک زنندگان زنان (همسران)، حرام ها، و یک دنیا ترور و وحشت.

یک روز من با قرآن، کتابی که در غرب بطور منفی کلیشه ای معرفی شده است برخورد کردم. در ابتدا سبک و نحوه برخورد قرآن مرا تحت تاثیر قرار داد، و سپس نگاه آن به هستی، زندگی، آفرینش، و ارتباط میان خالق و مخلوق مرا به شگفتی آورد. من قرآن را خطابه ای مملو از بصیرت و بینش برای قلب و روح، بدون نیاز به هیچ مترجم (مفسر) و کشیشی یافتم.

سرانجام من حقیقت را دریافتم: فعالیت ارضاء کننده جدید من چیزی جز قبول مذهبی بنام اسلام، که می تواند سرچشمه آرامش برای من بعنوان یک مسلمان “فعال” باشد، نبود.

من یک ردای زیبای بلند و یک پوشش سر که شبیه لباس عرفی زنان مسلمان است خریداری کردم و در خیابان ها و محله هائی که روزهای پیشین با شلوار کوتاه، بیکینی، و یا با لباس کار “شیک” سبک غربی در آنها راه میرفتم، ظاهرشدم. اگر چه مردم، چهره ها، و مغازه ها همه همان ها بودند، اما یک چیز بطرزی چشمگیر و استثنائی متفاوت بود، من همان نبودم و نه آرامشی که من برای اولین بار در زن بودن تجربه کردم.

من احساس کردم که همه زنجیرها پاره شده اند و من بالاخره آزاد شده ام. من از چهره های حیرت زده جدید مردم، در مکانی که زمانی چهره هائی که پر از نگاه های شکارچی برشکار بود را تجربه کرده بودم، لذت می بردم. ناگهان یک بار از دوش من برداشته شد. من دیگر تمامی وقت ام را صرف خرید، آرایش، درست کردن موهایم، و تمرین بدنی برای خوش اندام شدن نمی کردم. سرانجام، من آزاد شدم.

من از حجاب رضایت داشتم، اما دیدن رو به افزایش زنان مسلمانی که از نقاب استفاده می کنند کنجکاوی مرا درباره نقاب برانگیخت. من نظر همسر مسلمانم را، که پس از اسلام آوردن با او ازدواج کردم، درباره گذاشتن نقاب و یا بسنده کردن به حجاب را جویا شدم. به نظر او حجاب در اسلام امری واجب است، در حالی که نقاب نیست. در آن زمان، حجاب من شامل پوشش سری که تمامی سر مرا بجز صورتم رامی پوشاند، و یک ردای سیاه بلند گشاد بنام “عبا” که تمامی بدن مرا از گردن تا نوک پا را می پوشاند، بود.

هیچ چیز مرا از تعویض بیکینی ام در ساحل جنوبی و زندگی پر زرق و برق سبک غربی ام با زندگی کردن در آرامش با خالقم و لذت بردن از زندگی در میان همنوعانم بعنوان یک شخص با ارزش، خوشحال نمی کند. بدین دلیل است که من استفاده از نقاب را انتخاب کرده ام، و تا پای مرگ از حق لاینفک ام برای پوشیدن اش دفاع خواهم نمود.به شما زنانی که مفاهیم زشت کلیشه ای علیه حجاب فروتنانه اسلامی را می پذیرید، می گویم که: شما نمی دانید که چه چیزی را دارید از دست می دهید.

فرزند کمتر شعاری است که طاغوتی‌ها سر می‌دهند و نباید به این دیدگاه‌ها بها داد. ایران به سمت میانسالی در حال حرکت است و تنها راه مبارزه با این موضوع افزایش موالید است.

مخالفت با افزایش جمعیت منشأ علمی و دینی ندارد

ایران به زودی به یک کشور پیر تبدیل خواهد شد؛ شاید همین عبارت چند کلمه‌ای کوتاه دولتمردان جمهوری اسلامی و شخص رئیس‌جمهور را بر آن داشت تا با سیاست‌های تشویقی مردم را به سمت دیگری هدایت کنند. اما موضوع افزایش جمعیت مخالفانی نیز دارد. برخی‌ها معتقدند اگر تعداد موالید کنترل نشود، ایران به سمت فقر کشیده خواهد شد و به مرور بیکاری در کشور افزایش خواهد یافت. همچنین یادآور شده‌اند رشد جمعیت بیش از 70 میلیون نفر تبعات منفی برای کشور دارد. در این باره با نمایندگان مجلس گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

چه کسانی مدعی ارتباط میان فقر و رشد جمعیت هستند؟

در این‌باره علی اصغر حسنی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اظهارات جالب و خواندنی دارد. او می‌گوید: در ایران هیچ کمبودی نداریم که بخواهیم موضوع فرزند کمتر زندگی بهتر را دنبال کنیم. از نظر امکانات در شرایط قابل قبول هستیم و در مقایسه با سایر کشورها توانسته‌ایم به رشدهای خوبی دست یابیم. لذا طبق شرع مقدس اسلام افزایش موالید باید مد نظر قرار گیرد.

وی گفت: قبل از انقلاب شعارهایی مبنی بر این که زاد و ولد نکنید، بسیار بود. اما بعد از انقلاب دیگر از این شعارها خبری نیست و همانگونه که مقام معظم رهبری تأکید فرمودند کشور ایران ظرفیت 150 میلیون نفر جمعیت را دارد. او یادآور شد: چین یک میلیارد و 300 میلیون نفر جمعیت دارد و به راحتی از سوی دولت‌اش اداره می‌شود. در این کشور نه مشکل بیکاری وجود دارد و نه مشکل بهداشت و درمان لذا ایران با داشتن 70 میلیون نفر جمعیت و برخورداری از نعمت‌های فراوان می‌تواند برای افزایش جمعیت برنامه‌ریزی کند و یقیناً رشد جمعیت در ایران به نفع همگان است و همانگونه که مقام معظم رهبری تأکید کردند، باید به سمت افزایش جمعیت حرکت کنیم.

حسنی متذکر شد: سال 55، حدود 50 درصد جمعیت ایران جوانان بودند و اکنون این افراد به سن میانسالی رسیده‌اند، و حال برای آن که کشورمان جوان بماند برنامه‌ریزی در بخش افزایش موالید ضروری است. از سوی دیگر ایران نیازمند حرکت‌های جهشی در بخش‌های مختلف است و این امر مستلزم داشتن نیروی انسانی جوان است. لذا پیشنهاد می‌شود با سیاست‌های تشویقی برای بالا رفتن نرخ رشد جمعیت اقدام شود. وی ارتباط موضوع افزایش جمعیت با فقر را بی اساس دانست و متذکر شد: اگر کسی این دو را با هم مرتبط کند، از اصل اسلام دور مانده است. چرا که هر فرزندی که به دنیا بیاید رزق و روزی‌اش را به همراه می‌آورد، با این وصف چطور می‌توان مدعی شد که فقر و افزایش جمعیت مرتبط هستند؟ به اعتقاد من این حرف‌ها متعلق به کسانی است که غرب‌زده هستند و مرام کمونیستی دارند. حسنی ادامه داد: کشوری که نفت، گاز، معدن و …. دارد اگر جمعیت‌اش دو برابر هم شود، به هیچ عنوان با فقر دست و پنجه نرم نخواهد کرد. نباید از این حرف‌ها بترسیم و مانند غربی‌ها افزایش موالید را زیر سوال ببریم، همانگونه که اسلام به ما تأکید کرده است، بچه‌دار شدن حسنی است که نباید از آن به بهانه‌های مختلف غافل ماند.

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس خاطرنشان کرد: زمانی می‌توان استقلال داشت که در زمینه نیروی انسانی هیچ کمبودی نداشته باشیم. نیروهای متخصص ایرانی را می‌توان به کشورهای مختلف صادر کرد و این اتفاق به منزله افزایش سطح خدمات فنی و مهندسی کشورمان است.

او گفت: ایران در شرایط فعلی از نظر درمانی آمادگی کامل برای ارائه خدمات به 150 میلیون نفر جمعیت را دارد. حسنی می‌گوید: فرزند کمتر شعاری است که طاغوتی‌ها سر می‌دهند و نباید به این دیدگاه‌ها بها داد. ایران به سمت میانسالی در حال حرکت است و تنها راه مبارزه با این موضوع افزایش موالید است. وی گفت: در ایران حداقل 3 میلیون افغان در حال کار کردن هستند و اشتغال آنها هیچ مشکلی ندارد. حال چطور ایران می‌تواند پذیرای نیروی کار سایر کشورها باشد اما خودش برای افزایش جمعیت هیچ اقدامی نکند. اگر بدین منوال حرکت کنیم در سال‌های آینده باید نیروی جوان سایر کشورها را وارد ایران کنیم تا کشورمان بتواند توسعه پیدا کند. وی تأکید کرد: خدمات رفاهی در مقایسه با سال‌های آینده باید نیروی جوان سایر کشورها را وارد ایران کنیم تا کشورمان بتواند توسعه پیدا کند. وی تأکید کرد: خدمات رفاهی در مقایسه با سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است، لذا دیگر نمی‌توان خواهان کنترل موالید بود. تصورات اشتباه باید اصلاح شود و دولت با بسته‌های تشویقی برای خانوارها نسبت به افزایش جمعیت اقدام کند.

مراقب ایران پیر باشیم!

عوض حیدرپور شهرضایی نماینده مردم شهرضا و سمیرم سفلی نیز در این‌باره معتقد است: ایران با داشتن منابع غنی و نوع آب و هوایی که دارد می‌تواند جمعیت بیش از 70 میلیون نفر را داشته باشد و همانگونه که مقام معظم رهبری تأکید کردند، افزایش جمعیت مشکلی را برای ایران ایجاد نمی‌کند، بلکه کشورمان یک کشور جوان باقی می‌ماند و امکان توسعه و دستیابی به فناوری‌ها بیش از گذشته می‌شود. وی افزود: ما می‌توانیم بعد خانوار را تا حداکثر 4 نفر سازماندهی کنیم و شرایط زندگی مطلوب را برای افراد یک خانواده رقم بزنیم. مقام معظم رهبری فرمودند: ایران پتانسیل افزایش جمعیت را دارد، منظور ایشان این بود که دولت با برنامه‌ریزی‌های کارشناسی اقدامات مقتضی در این‌باره را انجام دهد. وی ادامه داد: تعداد جمعیت نیز باید در کل کشور افزایش پیدا کند نه این که فقط مناطق خاص نسبت به افزایش موالید اقدام کنند، در چنین شرایطی توزیع متوازن را خواهیم داشت و کشور نسبت به افزایش جمعیت به خوبی اقدام کردن است. وی گفت: در شرایط فعلی خانواده‌ها به تک فرزندی روی آورده‌اند و حتی برخی از خانواده‌ها نسبت به داشتن بچه علاقه‌مند نیستند، لذا با سیاست‌های تشویقی می‌توان دیدگاه‌های مردم را تغییر داد. نماینده مردم شهرضا و سمیرم سفلی متذکر شد: اگر جمعیت کشور به 150 میلیون نفر برسد، ایران به اندازه کافی می‌تواند خوراک، پوشاک و سایر امکانات را برای افراد فراهم کند. از این رو بابت رشد جمعیت هیچ نگرانی وجود ندارد. وی در پاسخ به این انتقادها که گفته می‌شود افزایش جمعیت در ایران آثار سوء دارد و ایران را به سوی فقر خواهد کشاند. اذعان داشت: رشد جمعیت، کشور را به سمت فقر نمی‌کشاند. اگر زیر ساخت‌ها فراهم شود و دیگر شاهد سوء مدیریت‌ها نباشیم رشد جمعیت نمی‌تواند سبب فقر شود ما همزمان با رشد جمعیت باید مسائل درمانی، بهداشتی، خوراک، اشتغال و سایر موارد مرتبط را رشد دهیم. در این صورت فقر دامنگیر نخواهد شد. از سویی دیگر در سال‌های آینده شاهد ورود جوانان به عرصه کار هستیم و کشورمان یک کشور جوان باقی می‌ماند. وی تصریح کرد: اگر روند فعلی را ادامه دهیم و میزان موالید به مرور کاهش پیدا کند بطور قطع جامعه ایران، جامعه‌ای پیر خواهد شد و این اتفاق برای کشوری که در حال توسعه است بسیار خطرناک است.

مدارس ایران در حال تعطیلی است

حسین حسنی بافرانی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز گفت: با داشتن منابع و مخازن نفت بالقوه، پتانسیل افزایش جمعیت را داریم. معتقدم جمعیت 70 میلیونی ایران تا 2 برابر هم می‌تواند کشش داشته باشد. رئیس جمهور مطرح کردند که ایران ظرفیت سرویس‌دهی به 120 میلیون نفر را داد. مقام معظم رهبری هم به این بحث اشاره داشتند. به اعتقاد من نیز این پتانسیل در کشور وجود دارد و می‌توان با برنامه‌ریزی درست جمعیت کشور را حداقل دو برابر کرد. وی درباره سیاست‌های جمعیتی نیز توضیح داد: سیاست‌های کنترل جمعیت و تنظیم خانواده تقریباً اکثر کلاس‌های آموزش و پرورش روستاها و شهرها را به تعطیلی کشانده است! متأسفانه زاد و ولد هم اکنون در کشور به گونه‌ای حرکت کرده که هرم سنی ما به سمت افراد سالمند رفته است. به طوری که کلاس‌های ابتدایی ما در آموزش و پرورش به دلیل اعمال سیاست‌های کنترل جمعیتی رو به تعطیلی است. حسنی بافرانی تأکید کرد: ما کشور فقیری نیستیم و البته ثروتمند هستیم و در واقع کشورهای ثروتمند هم طوری منابع را مدیریت می‌کنند که با هر سطحی از درآمد سرانه و رشد اقتصادی، مردم در رفاه کامل به سر ببرند. ما هم طبیعتاً ضمن آماده‌سازی زیرساخت‌های کشور باید سرمایه‌گذاری کنیم و درآمد سرانه مردم را افزایش دهیم و این امر موجب افزایش موالید خواهد شد. وی یادآور شد: درآمد سرانه ایران در طول 8 سال گذشته تقریباً سه برابر شده یعنی از 3 تا 4 هزار دلار به 12 هزار دلار رسیده است، با این افزایش‌ها امکان افزایش نرخ رشد جمعیت وجود داردو وی در پاسخ به این سوال که آیا ایران می‌تواند به رشد جمعیت پاسخ کافی دهد، خاطرنشان کرد: امکان افزایش جمعیت به اندازه دو برابر سرویس‌دهی در حوزه‌های مختلف بالقوه وجود دارد که برای بالفعل کردن آن نیاز به امکانات و الزاماتی خواهیم داشت. مهم‌ترین آن برنامه‌ریزی صحیح و ترسیم چشم‌انداز در بخش مدیریت منابع در حوزه‌های مختلف است. طبیعتاً سرمایه‌گذاری روی منابع مشارکتی نفتی و گازی و همینطور وارد میدان کردن فازهای مختلف پارس جنوبی از اولویت‌های اساسی کشورمان است چون می‌توانیم رشد اقتصادی خوبی را به ارمغان آوریم. حسنی بافرانی در مورد این که آیا نباید بحث 4 فرزند اصلاح شود و تمام بچه‌ها تحت پوشش حمایت‌های دولت قرار گیرند خاطر نشان کرد: قطعاً یکی از عوامل بازدارنده افزایش جمعیت همین است. بیمه‌های مختلف، بچه‌های چهارم را بیمه نمی‌کنند و حمایت‌های مختلف انجام نمی‌شود که این بحث هم باید در سیاست‌های جدید مورد بازبینی قرار گیرد. وی افزود: در واقع باید اقدامات حمایتی و تأمین اجتماعی اعمال شود. امکانات آموزشی و درمانی و بهداشتی رایگان و نیمه رایگان هم می‌تواند بسیاری از خانواده‌ها را ترغیب کند. چون اگر خانواده‌ها نگران این مسائل باشند، طبیعتاً کار مفیدی صورت نخواهد گرفت.

منبع:مجله جمعیت