اگر امروز ما در صحنه‌های پیكار می‌رزمیم و اگر امروز ما پاسدار انقلابمان هستیم و اگر امروز پاسدار خون شهدا هستیم و اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته كه به دست شما رزمندگان و ملت ایران، اسلام در جهان پیاده شود و زمینه ظهور حضرت امام زمان(عج) فراهم گردد، به واسطه عشق، علاقه و محبت به امام حسین(ع) است. من تكلیف می‌كنم شما «رزمندگان» را به وظیفه عمل كردن و حسین‌وار زندگی كردن.

در زمان غیبت كبری به كسی «منتظر» گفته می‌شود و كسی می‌تواند زندگی كند كه منتظر باشد، منتظر شهادت، منتظر ظهور امام زمان(عج). خداوند امروز از ما همت، اراده و شهادت‌طلبی می‌خواهد.

در یكى از روزهاى سرد زمستانى دوران انقلاب مسئولان زندان براى آزار و اذیت زندانیان پتوهاى آنها را گرفتند و به هر كدام یك پتو دادند كه از آن ، هم زیرانداز و هم روانداز استفاده كنند. هیچ كس نمى توانست از شدّت سرما بخوابد. ساعت ده شب آیة ا… حسین غفارى (1335 - 1394 ه‍ .ق ) به پشت دَرِ زندان رفت و دَر را محكم زد. چپى ها و مجاهدین هم ایستاده بودند. همه جا سكوت و هیچ كس اعتراضى نداشت .
مسئولان زندان حاضر شدند، شهید غفارى به آنها گفت : این آقایان سردشان است ، پتوهاى آقایان را بدهید.
مسئول زندان براى آنكه نفاق ایجاد كند، گفت : آقاى شیخ ! شما دیگر چرا از این منافقین و كمونیستها دفاع مى كنید؟!
در جواب گفت : اگر قرار است زنده بمانند پتوهایشان را بدهید، هوا سرد است . اگر شما فكر آنها را قبول ندارید من هم قبول ندارم ولى انسان باید از شرایط انسانى برخوردار باشد، پتوهایشان را بدهید.
مسئول زندان گفت : آقاى شیخ ، اگر جنجال راه بیندازى كتك مفصّل خواهى خورد.
كم كم صداى زندانیان در آمد و به تدریج صداها اوج گرفت و حیاط زندان شلوغ شد. در نتیجه آنها مجبور شدند پتوها را برگردانند. پتوها كه به داخل زندان آورده شد، صداى صلوات كه سمبل بچه هاى مسلمان بود بلند شد. بعد از این واقعه تعدادى از ماركسیستها به آقا مراجعه كردند تا نماز بخوانند و شهید غفارى نماز را به آنها آموزش داد.
بسیارى از چپیها مسلمان شدند و تعدادى از مجاهدین از عقایدشان دست برداشتند. از آن پس اذان گفتن نیز شروع شد و به دنبال آن نماز جماعت برپا گردید، كه شهید غفارى امام جماعت آن بود

بسم الله الرحمن الرحیم
1- نداشتن انتظار تشكّر
قرآن الگوى اخلاص را كسانى مى ‏داند كه بعد از آنكه غذاى مورد نیاز خود را آن هم به هنگام افطار و در شب‏هاى پى ‏درپى به محرومان جامعه (یتیمان، اسیران و…) دادند، گفتند: ما از شما نه انتظار جزا و پاداش داریم و نه توقّع مدح و تشكّر.* بنابراین، اگر شخصى در برابر عملى كه انجام مى‏ دهد از مردم انتظار تعریف داشته باشد واگر كسى از كار او تشكّر نكرد پشیمان شود، اخلاص ندارد و لازم است در نیّت خود تجدید نظر كند.
2- مصونیّت از طوفان غرائز
نشانه دیگر اخلاص این است كه عواطف وغرائز شخصى، در حركت انسان اثر نكند. امیرمؤمنان على ‏علیه السلام هنگامى كه در جنگ، دشمن را بر خاك افكند تا او را به قتل برساند، دشمن به روى امام آب دهان پرتاب كرد. حضرت عصبانى شد وبه همین دلیل صبر كرد تا حالت طبیعى خود را به دست آورد، سپس دشمن را كشت وفرمود: صبر من به خاطر آن بود كه در انجام فرمان خدا، عواطف و غرائز شخصى و عصبانیّتى را كه به خاطر توهین به من دست داده بود، دخالت ندهم.



3- پشیمان نشدن‏
انسان با اخلاص از كارش پشیمان نمى ‏شود، گرچه به هدفش نرسد و هیچ‏گاه احساس ناكامى نمى‏ كند، زیرا هر كارى كه انجام مى ‏دهد براى خداست و اجر او محفوظ است، بنابراین، كارى به شكست و پیروزى ندارد و عقده‏ اى نمى ‏شود، زیرا ریشه تمام عقده‏ ها ناكامى است و انسان با اخلاص هرگز ناكام نیست، چون كام خود را از رضاى خدا و مقبول شدن نزد او مى ‏گیرد و با خیال راحت زندگى مى ‏كند

* سوره انسان، آیات 8 - 10.

از کتاب: اصول عقائد اسلامی (توحید)
حجة الاسلام قرائتی