اما آیا انسان باید به دنبال این مكاشفات بوده و آن را هدف خود از دین‌داری قرار دهد؟ مرحوم آیةالله بهجت رضوان‌الله علیه به این سوال پاسخ داده‌اند.

شخصی از حضرت آیةالله بهجت رضوان‌الله تعالی علیه می‌پرسد: “چه كنم كه در معنویات آن‌قدر موفق باشم كه صاحب كشف و كرامت گردم؟”

آن پیر روشن‌ضمیر در پاسخ می‌فرمایند: “كسانی كه از مقداری معنویات برخوردار بودند، دنبال كشف و كرامت نمی‌رفتند.

عاشق مقامات عرفانی و كرامات نباشید، گاهی این جور كارها شما را به جهنم می‌برد! انسان باید در این مسیر انسانیت و كسب معارف، اهل مراقبه باشد و تا به مراقبه نرسد، فایده‌ای ندارد!"(1)

واقعیت آن است كه حضرت آیةالله بهجت كه خود اهل كرامات بودند و اساتیدی اهل كرامت و مكاشفه داشتند و چه بسا شاگردانی اهل كرامت پرورش داده باشند، افراد را از مسیر پرخطری پرهیز داده‌اند كه طمع بی‌جا در آن می‌تواند مشكلات عدیده دنیوی و اخروی ایجاد كرده و گاه انسان را به ورطه علوم غریبه و حتی رابطه با برخی موجودات غیبی كه دشمن انسان هستند، بكشاند.

بنابراین، این عارف برحق، همواره تاكید می كردند كه راه واقعی عرفان “ترك گناه” است و چون این امر كه البته ساده هم نیست حاصل شد، بقیه خیرات به سوی انسان سرازیر می‌شود.

به واقع كرامت شیعه به قرآن و عترت است و با وجود این دو به چیزی نیاز ندارد، هر چند كه آنان كه خالصانه پای در این راه نهند و از طمع به عجایب بپرهیزند، خداوند آنان را مشمول رحمت كرده و كراماتی نیز نصیبشان می‌كند، آن‌گونه كه نصیب آیةالله بهجت فرمود: “الذین جاهدوا فینا، لنهدینهم سبلنا“.

پی نوشت :

1- (كتاب پرسش‌های شما و پاسخ‌های آیةالله بهجت، جلد دوم)

منبع: جهان نیوز

تهیه و تنظیم : گروه حوزه علمیه تبیان