همان روانشناسانی كه موسیقی را پیشنهاد می كنند ، اجتناب و گریز از موسیقی را هم برای آرامش روان پیشنهاد می كنند. تحقیقات ومطالعات اخیر نشان می دهد که درصد رشد بیماریهای روانی دركسانی كه معتاد به موسیقی می شوند بسیار فراتراز آن كسانی است كه اعتیاد به این پدیده ندارند .پس خود نوع موسیقی در اینجا مطرح است. روانشناسان ، پیامبروامام نیستند كه ما قولشان را كافی بدانیم. اینها امروزمطلبی را می گویند فردا آن را عوض می کنند. اما درعین حال آنها آن موسیقی را مطرح می کنند که موزیك وكلاسیك است وشیوه نت ومتن وگامهای آن با آنی که شما تصورمی کنید فرق دارد . بوعلی سینا در كتاب شفاء، هشتمین فنی كه مطرح می كند در شناخت نغمه های آفرینش است (الفن الثامن فی النغمات).( نغمه كجا و من كجا سوز سخن بهانه است/ سوی قطار می كشم اشتر بی زمام را) آن آهنگهای وجود و هستی و نغمه های خلقت است كه واقعاً روان را آرام می كند ودر وجود انسان اثر دارد نه آنی كه گاه به اسم موسیقی به خورد جامعه داده می شود و در آن همه چیز هست جز نظم. اصلا مبنای موسیقی به نظم ویژه وهمگونی خا ص خودش است نه آن موسیقی که با شروعش انسان از ترس و نگرانی 10 متر بالا می پرد و پائین می آید.

منبع: سخنرانی دکتر محمد علی انصاری