امام باقر علیه السلام فرمود: در کتاب على علیه السلام دیدیم که رسولخدا صلى الله علیه و آله

بـالاى مـنبر خویش فرموده : سوگند به خداییکه جز او شایسته پرستشى نیست ، به هیچ مؤ 

منى هرگز خیر دنیا و آخرت داده نشد، جز بسبب خوش بینی اش به خدا و امیدواریش به او و 

حـسن خلقش و باز ایستادن از غیبت مؤ منین و به خدائى که جز او شایان پرستشى نیست ، 

خـدا هـیـچ مـؤ مـنـى را بـعد از توبه و استغفار عذاب نکند، مگر بسبب بدگمانیش به خدا و 

کوتاهى کردن نسبت به امیدوارى به او و بدخلقیش و غیبت مؤ منین را نمودن، و به خدائى که 

جز او شایان پرستشى نیست ، گمان هیچ مؤ منى نسبت به خدا نیکو نشود جز اینکه خدا 

همراه گمان بنده مؤ من خود باشد (هرگونه به او گمان برد، خدا با او رفتار کند) زیرا خـدا کـریـم 

اسـت و همه خیرات بدست اوست ، او حیا مى کند از اینکه بنده مؤ منش بدو گمان نیک برد و او 

خلاف گمان و امید بنده رفتار کند، پس به خدا خوشبین باشید و به سویش رغبت کنید.