دلم را سپردم به بنگاه دنیا و هی آگهی دادم

این جا و آن جاو هر روز برای دلم مشتری

آمد و رفت و هی این و آن

سرسری آمد و رفت ولی هیچ کس واقعا

اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم، قفل بود.کسی قفل قلب مرا وا نکرد

یکی گفت:چرا این اتاق پر از دود و آه است

یکی گفت:چه دیوارها  سیاه است!

یکی گفت:چرا نور اینجا کم است

و آن دیگری گفت:

و انگار هر آجرش فقط از غم و غصه و ماتم است!

و رفتند و بعدش دلم ماند بی مشتری

و من تازه آن وقت گفتم:

خدایا تو قلب مرا می خری؟

و فردای آن روز

خدا آمد و توی قلبم نشست

و در را به روی همه، پشت خود بست

و من روی آن در نوشتم:

ببخشید برای شما جا نداریم

از این پس به جز اوکسی را نداریم