سمره بن جندب اهل بصره بود. پس از مرگ پدر همراه مادرش به مدینه آمد؛ مادرش به یكى از یاران رسول خدا به نام مرى بن شیبان شوهر كرد و سمره در دامن او بزرگ شد؛ با اینكه نوجوان بود تیرانداز خوبى بود، پیامبر او را اجازه داد در جنگ احد شركت كند و در بیشتر جنگها شركت كرد.

او در زمان معاویه همانند بعضى صحابه فاسق و دروغگو، براى گرفتن پول ، به جعل احادیث در مدح معاویه و نقل احادیث از پیامبر در مذمت امیرمؤ منان علیه السلام اقدام كرد.

معاویه به او گفت : صد هزار درهم مى دهم تا این آیه (را كه در مذمت منافقان نازل شده ) به على بن ابى طالب نسبت بدهى .!

آیه اینست : (بعضى از مردم (اخنس بن شریق ) از گفتار دلفریب خود تو را به شگفت آرند از چرب زبانى و دروغ به متاع دنیا رسند، و از نادرستى و نفاق خدا را بر راستى خود گواه گیرند، و این كس بدترین دشمن اسلام است . چون از حضور تو دور شوند (و قدرت یابند) كارش فتنه و فساد است ، بكوشد تا حاصل خلق به باد فنا دهد و نسل بشر را قطع كند و خدا مفسدان را دوست ندارد)

و این آیه را (كه پس از خوابیدن امیرمؤ منان در رختخواب پیامبر، در شاءن حضرت على علیه السلام نازل شده ) بگو در شاءن ابن ملجم نازل شده است ، آیه این است : (و برخى از مردمان از جان خود در راه رضاى خدا درگذرند و خدا دوستدار چنین بندگان است )

سمره پیشنهاد معاویه را نپذیرفت . معاویه گفت : دویست هزار درهم مى دهم قبول كن ، او نپذیرفت .

معاویه چهار صد هزار درهم وعده داد و او پذیرفت و این دو آیه كه اولى درباره منافقین بوده به امیرالمؤ منین نسبت ، و آیه دوم كه درباره امیرالمؤ منین نازل شده ، به ابن ملجم نسبت داد، و با این كار دین فروشى خود را ثابت كرد.

نام كتاب : یكصد موضوع 500 داستان

مؤ لف : سید على اكبر صداقت