شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب در کتاب توحید چنین می فرمایند :

روزه و شب زنده داری چاره حجابهای دل

حالا چکار باید کرد که این حجاب را برطرف کرد . حجابی که محال است با بودن آن ایمان و محبت و علم پیدا شود . برطرف کردنش بدست خود آدمی است و راهش را نیز در همان حدیث شریف –

حضرت امام صادق (ع) بیان فرموده است :

” اسلحه برای اینکه این حجاب را ریشه کن کند واین سد را بشکند چیزی مانند گرسنگی و تشنگی در روز یعنی روزه گرفتن در روز ها و بیداری به عبادت در شبها و نیاز به پروردگار عالمنیست . “

روزه تاثیر فوق العاده ای در خاضع کردن نفس و برداشتن خواسته هایش دارد و مخصوصا هنگام عصر بهتر این خاصیت پیدا می شود . بقسمی که بعضی ممکن است آن را درک نمایند و در خطبه شعبانیه پیغمبر اکرم (ص) دارد که شیاطین در غل هستند (والشیاطین مغلوله) شاید اشاره به همین معنی باشد هر جا که مردمان روزه می گیرند جنایات و گناهها هم کم می شود.

سحر خیزی نیز در شکستن سد جهل نفس و حجاب آن اثر دارد (( والمستغفرین بالاسحار - و بالاسحارهم یستغفرون)) خداوند این راه را در قرآن به مومنین معرفی فرموده است . سحر خیزی و به درخانه خدا رفتن در ثلث آخر شب داروئی است که طبیب حقیقی یعنی رب العالمین آنرا تجویز فرموده است.

نیاز بسوی خدا ((الافتقارالی الله)) و در هر حال رو به خدا آوردن بقسمی که ملکه ی آدمی گردد ، خود بینی را ریشه کن می کند . در نیمه های شب که همه مست خواب خوش باشند آنانکه مورد نظر لطف خدایند دست نیاز بدرگاه بی نیاز دراز می کنند.

در خطبه همام نهج البلاغه نیز درباره ی پرهیزگاران می فرماید که شب هنگام بکارهای روز گذشته شان رسیدگی می کنند . اگر خلافی مشاهده کردند از تقصیراتشان به درگاه خدا می نالند . هر شب حساب روزشان را تصفبه می کنند نمی گذارند انباشته گردد بلکه جبران می کنند .

( کتاب توحید / صفحه 28)