علی علیه سلام یعنی تمامی ایمان و دشمن او یعنی تمامی شرک
29 مرداد 1390 توسط فراهانی
زمانى كه تمام گروه هاى منحرف و احزاب كفر و نفاق بر علیه انقلاب اسلامى پیامبر خدا صلّى اللّه علیه و آله شوریدند؛ و جنگى را به عنوان ((جنگ احزاب )) برپا كردند؛ كه معروف به جنگ خندق مى باشد.
یكى از جنگ آوران دلیر در سپاه دشمن به نام عمرو بن عبدود به میدان آمد و با صداى بلند نعره كشید؛ و با نداى ((هل من مبارز))،براى خود، هم رزم طلبید.
و چون او به عنوان قهرمان و دلیر قریش معروف بود، كسى یاراى رزم و مقابله با او را نداشت ، از این جهت بسیار فخر مى كرد و به خود مى بالید.
هنگامى كه او در وسط میدان رزم قرار گرفت و براى خود هم رزم طلبید، تمام افراد در لشكر اسلام سكوت كردند.
حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله فرمود: هر كه با او مبارزه كند من برایش بهشت را تضمین مى كنم ؛ و چون هیچكس جوابى نداد؛ و از ترس سرهاى خویش را به زیر افكنده بودند، علىّ بن ابى طالب علیه السلام كه نو جوانى بیش نبود، از جاى بر خاست و اظهار داشت : یا رسول اللّه ! من آماده ام تا با او مبارزه كنم .
و حضرت رسول صلوات اللّه علیه او را سر جاى خود نشانید و فرمود: یا علىّ! بنشین ، تو هنوز جوانى ، صبر كن تا بزرگ ترها حركت كنند و پیش قدم شوند.
و چون تا سه مرتبه این كار تكرار شد؛ اجازه نبرد داد و بر تن او زره پوشانید و شمشیر ذوالفقار را به دستش داد و سپس عمامه خود را بر سر او نهاد و آن گاه وى را راهى میدان نمود.
و هنگامى كه علىّ علیه السلام براى قتال و مبارزه با عمرو بن عبدود حركت كرد، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله لب به سخن گشود و فرمود:
((بَرَزَ الایمانُ كُلُّهُ اِلى الشِّرْكِ كُلِهِ)).
یعنى : تمامى ایمان در مقابل تمامى شرك قرار گرفت .
منبع:بحار الا نوار: ج 20، ص 202 239.
یكى از جنگ آوران دلیر در سپاه دشمن به نام عمرو بن عبدود به میدان آمد و با صداى بلند نعره كشید؛ و با نداى ((هل من مبارز))،براى خود، هم رزم طلبید.
و چون او به عنوان قهرمان و دلیر قریش معروف بود، كسى یاراى رزم و مقابله با او را نداشت ، از این جهت بسیار فخر مى كرد و به خود مى بالید.
هنگامى كه او در وسط میدان رزم قرار گرفت و براى خود هم رزم طلبید، تمام افراد در لشكر اسلام سكوت كردند.
حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله فرمود: هر كه با او مبارزه كند من برایش بهشت را تضمین مى كنم ؛ و چون هیچكس جوابى نداد؛ و از ترس سرهاى خویش را به زیر افكنده بودند، علىّ بن ابى طالب علیه السلام كه نو جوانى بیش نبود، از جاى بر خاست و اظهار داشت : یا رسول اللّه ! من آماده ام تا با او مبارزه كنم .
و حضرت رسول صلوات اللّه علیه او را سر جاى خود نشانید و فرمود: یا علىّ! بنشین ، تو هنوز جوانى ، صبر كن تا بزرگ ترها حركت كنند و پیش قدم شوند.
و چون تا سه مرتبه این كار تكرار شد؛ اجازه نبرد داد و بر تن او زره پوشانید و شمشیر ذوالفقار را به دستش داد و سپس عمامه خود را بر سر او نهاد و آن گاه وى را راهى میدان نمود.
و هنگامى كه علىّ علیه السلام براى قتال و مبارزه با عمرو بن عبدود حركت كرد، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله لب به سخن گشود و فرمود:
((بَرَزَ الایمانُ كُلُّهُ اِلى الشِّرْكِ كُلِهِ)).
یعنى : تمامى ایمان در مقابل تمامى شرك قرار گرفت .
منبع:بحار الا نوار: ج 20، ص 202 239.