به گزارش ادیان نیوز به نقل از مرکز خبر حوزه، حضرت آیت‌الله سبحانی در پاسخ سؤالی در خصوص راز تأخیر ظهور حضرت مهدی (عج)، دلایل عقلی و نقلی آن را تبیین کردند.
این استاد برجسته حوزه پاسخ سئوال ذیل را این گونه مرقوم داشته‌آند.
*چرا حضرت مهدي(ع) ظهور نمي‌کند؟

پاسخ: برنامه حضرت مهدي(ع) با برنامه پيامبران و ساير پيشوايان يک تفاوت کلي دارد و آن اين که برنامه وي قانونگذاري نيست، بلکه يک برنامه به تمام معني اجرايي در تمام جهان است. به اين معني که او مأموريت دارد تمام اصول تعاليم اسلام را در جهان پياده کند و اصول عدالت و دادگري و حق و حقيقت را در ميان جامعه بشري بگستراند.

روشن است که پياده شدن چنين برنامة انقلابي جهاني، که به وسيله آن اصول عدالت و دادگري و حقّ و حقيقت در ميان همه مردم جهان گسترش يابد، به شرايط و مقدّماتي نياز دارد که تحقق آنها جز با مرور و تکامل همه جانبه اجتماع ممکن نيست; برخي از آن مقدمات عبارتند از:

1. آمادگي روحي
در درجه نخست بايد مردم جهان براي اجراي اين اصول، تشنه و آماده گردند و تا زماني که در مردم جهان تقاضايي نباشد، «عرضه» هر نوع برنامه مادّي و معنوي مؤثر نخواهد بود. قانون عرضه و تقاضا نه تنها در نظام زندگي اقتصادي حکم‌فرماست، بلکه مشابه اين نظام در عرضه برنامه‌هاي معنوي و اصول اخلاقي و مکتب‌هاي سياسي و انقلابي نيز حاکم مي‌باشد و تا در اعماق دل مردم ـ براي اين نوع امور ـ تقاضا و درخواستي نباشد، عرضه آن با شکست رو به رو شده و کاري از پيش نخواهد رفت.

امام باقر(ع) مي‌فرمايد:
«روزي که قائم آل محمّد(ص) قيام کند، خدا دست خود را بر سر بندگان مي‌گذارد، در پرتو آن خردها را جمع مي‌گرداند و شعور آنان به حد کمال مي‌رسد».[1]

البتّه گذشت زمان و شکست قوانين مادّي و پديد آمدن بن‌بست‌هاي جهاني و کشيده شدن بشريّت بر لب پرتگاه جنگ، مردم جهان را به تنگ آورده و آنان را به اين حقيقت واقف خواهد ساخت که اصول و قوانين مادّي و سازمان‌هاي به اصطلاح بين المللي، نه تنها نمي‌توانند مشکلات زندگي را حل کنند و عدالت را در جهان حکم‌فرما سازند، بلکه همين خستگي و يأس، مردم دنيا را براي پذيرش يک انقلاب بنيادي مهيّا و آماده مي‌سازد و مي‌دانيم که اين موضوع نياز به گذشت زمان دارد تا تجربه‌هاي تلخ زندگي ثابت کند که تمام نظامات مادّي و سازمان‌هاي بشري در اجراي اصول عدالت و احقاق حق و برقراري امنيّت و آرامش، عاجز و ناتوان مي‌باشند و سرانجام بايد بر اثر يأس و نوميدي، اين تقاضا در مردم گيتي براي تحقّق چنان آرمان الهي پديد آيد و زمينه براي عرضه يک انقلاب جهاني به وسيله يک مرد الهي و آسماني، از هر نظر مساعد گردد.[2]

2. تکامل علوم و فرهنگ‌هاي انساني
از سوي ديگر براي برقرار ساختن يک حکومت جهاني بر اساس عدل و داد، نياز فراوان به پيشرفت علوم و دانش‌ها و فرهنگ‌هاي اجتماعي و مردمي است که آن نيز بدون پيشرفت فکري و گذشت زمان، ممکن و ميسّر نمي‌گردد.

برقراري حکومت جهاني که در پرتو آن، در سراسر جهان عدل و داد و قانون حکومت کند و همه مردم جهان از کليه مزاياي فردي و اجتماعي اسلامي بهره‌مند گردند بدون وجود يک فرهنگ پيشرفته در کليّه شؤون بشري امکان پذير نيست و هرگز بدون يک فرهنگ کامل، جامه عمل به خود نمي‌پوشد. اين نيز احتياج به گذشت زمان دارد.

3. تکامل وسايل ارتباط جمعي
از طرفی چنين حکومتي به وجود وسايل کامل ارتباط جمعي نياز دارد تا در پرتو آن بتواند مقرّرات و احکام و اصول انساني را از طرق مختلف در مدّت کوتاهي به مردم جهان اعلام کند. اين امر نيز بدون تکامل صنايع انساني و گذشت زمان محقق نمي‌شود.

4. پرورش نيروي انساني
از همه اينها گذشته ، پيشبرد چنين هدفي و پي‌ريزي چنان انقلابي، به يک نيروي فعّال و سازنده انساني نياز دارد که در واقع ارتش انقلاب جهاني را تشکيل مي‌دهد. تشکيل چنين ارتشي و به وجود آمدن چنين افراد پاکباخته و فداکاري، که در راه هدف و حقيقت از همه چيز بگذرند، به گذشت زمان نياز دارد.

*منطق اسلام در آزمون‌ها
اگر در برخي از روايات مي‌خوانيم که فلسفة طولاني شدن غيبت امام زمان، همان امتحان و آزمايش مردم است، ممکن است ناظر به همين نکته باشد; زيرا امتحان و آزمايش در منطق اسـلام به معني آزمـون‌هاي معمولي و کشف امور پنهاني نيست; بلکه مقصود از آن پرورش روحيّات پاک و پديد آوردن حداکثر ورزيدگي در افراد مي‌باشد.[3]

مجموع اين جهات چهارگانه[4] نياز به اين دارد که زمان قابل ملاحظه‌اي بگذرد و جهان از بسياري جهات پيش برود; و آمادگي روحي و فکري براي پذيرش حکومت جهاني بر اساس حقّ و عدالت در مردم پديد آيد; آنگاه اين برنامه با وسايل و امکانات خاصّي در سطح جهاني وسيله حضرت مهدي ـ عجّل اللّه تعالي فرجه الشريف ـ پياده گردد و اين است گوشه‌اي از فلسفة غيبت طولاني امام(ع).
———————————-
پی نوشت ها:
[1] .  کافي:1/25، کتاب العقل، ح21.
[2] .  يکي از نشانه‌هاي روشن قيام امام زمان که احاديث اسلامي همگي بر آن اتّفاق دارند اين است که سراسر اجتماع بشري را جور و ستم و تعدّي و بيدادگري فرا مي‌گيرد و ابرهاي يأس و نوميدي زندگي جامعه انساني را تيره مي‌سازد و در حقيقت فشار ظلم و تعدّي آن چنان بر دوش آنان سنگيني مي‌کند که انسان را براي پذيرش انقلاب ديگر، انقلابي عميق و بنيادي به دست توانا و نيرومند يک مرد الهي آماده مي‌سازد.
[3] .  تمام آزمونهاي الهي که درباره پيامبران و اولياي وي انجام مي‌گيرد براي همين منظور است. اگر خدا ابراهيم را با تکاليف و وظايف سنگيني آزمود، چنان که مي‌فرمايد: «وَإِذِ ابْتَلى إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِکَلماتٍٍ فَأَتَمَّهُنَّ» (سوره بقره، آيه 124) براي همين هدف بوده است تا اين رادمرد الهي به قدري در کوران حوادث قرار گيرد که در صلابت و استقامت به صورت فولاد آب ديده درآيد.
[4] .  مجموع اين جهات چهارگانه را مي‌توان در امور زير خلاصه نمود: 1. تکامل روحي، 2. تکامل فرهنگي، 3. تکامل وسايل ارتباط جمعي، 4. تشکيل يک ارتش انقلاب جهاني از يک جمعيت پاکباخته و فداکار.

محقق کرکی :

کسی نمی تواند بگوید که فقیه ، فقط درزمینه فتاوا برای عبادات منصوب است . زیرا این توهم درنهایت سستی است ؛ بلکه فقیه از ناحیه معصومین ( علیهم السلام ) به عنوان نیابت درهمه مجاری امور مسلمین نصب شده و بسیاری از ادله برآن دلالت دارد .

شهید ثانی :

مراد از فقیه هنگامی که به عنوان ولایت اطلاق می گردد، همان شخص جامع شرایط فتواست ، زیرا او از سوی ائمه ( علیهم السلام ) برای مصالح عمومی مردم منصوب شده است و کسی که قائل به وجوب ادای آن به امام معصوم است، درعصر غیبت ، ادای آن را به فقیه مورد اطمینان ، واجب دانسته است .

فیض کاشانی : وجوب جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و یاری کردن درنیکی و تقوا و فتوا دادن ، و براساس حق بین مردم حکم نمودن و اقامه حدود و تعزیرات و سایر تدابیر دینی از ضروریات دین می باشد و این امر ، محور بزرگ دین و مسئله مهمی است که خداوند انبیارابرای آن برانگیخته است . اگر این امور ترک شود ، نبوت بی نتیجه بوده و دین نابود می گردد و جوانمردی از بین رفته و گمراهی آشکار می شود . جهالت گسترش یافته و شهرها خراب و بندگان هلاک می شوند … همانا برعهده فقها می باشد که به خاطر حق نیابتی که دارند ، آن را اقامه نمایند ، هم چنان که شیخین و علامه و عده ای از علما چنی نظر داده اند ؛ زیرا فقها از طرف ائمه اجازه اقدام دارند .

مولی احمد نراقی :

هر آنچه پیامبر و امام – که فرمانروایان مردم و دژهای استوار اسلام هستند – درآن ولایت دارند ، فقیه نیز درآن ولایت دارد ، مگر اینکه درموردی دلیل خاصی براستثناوجود داشته باشد … دلیل اول ، بعد از اجماعی که بسیاری از اصحاب به آن تصریح نموده اند – و چنین می نماید که نزد آنان از مسلمات می باشد – روایاتی است که به این مسئله تصریح کرده است :

دلیل دوم ، بعداز اجماع ، دو امر است :

الف . درامور اجتماعی ناچار باید شارع رئوف حکیم برای مردم ولی و حاکمی قرار دهد ؛

ب چون فقیهان بهترین خلق خدا بعد از نبیین و افضل و امین به دست آنها مجاری امور است . آنها به ولایت سزاوارتر هستند .

محمد حسن نجفی (صاحب جواهر):

نصب فقیه ، عام بوده و شامل کلیه مواردی است که درحیطه اختیارات امام می باشد ، زیرا امام (علیه السلام ) می فرماید: ” من فقیه را حاکم قرار داده ام ” که ظهور درولایت عام دارد … این کلام امام (علیه السلام ) که فرمود: ” درحوادث واقعه به روایان ما مراجعه کنید “. دارای شمول و گستردگی است ، چراکه حجت بودن فقیه برمردم ، برابر حجت بودن امام بر مردم قرار گرفته و این بدان معناست که درهرموردی که من برکسی حجت خدایم ، فقیهان نیز برشما حجت اند . مگر درموردی که دلیل براستثناوجود داشته باشد .

شیخ مرتضی انصاری:

حکم فقیه جامع الشرایط درتمام فروع احکام شرعی و موضوعات حجت و نافذ است ؛ زیرا مقصود از لفظ ( حاکم ) که درمقبوله آمده ، نفوذ حکم او درتمام شئون و زمینه هاست و مخصوص امور قضایی نیست ؛ همانند آنکه سلطان وقت کسی را به عنوان حاکم معین کند که مستفاد از آن تسلط او برتمام شئون مربوط به حکومت اعم ا زجزئی و کلی است . از این رو ، امام (علیه السلام ) لفظ “حکم” را که مخصوص باب قضاوت است ، ( درمقبوله ) به کار نبرده ، بلکه به جای آن لفظ حاکم را برده تا عمومیت نفوذ سلطه او را برساند ، با اینکه مناسب سیاق این بود که امام ( علیه السلام ) بفرماید : ” فانی قدجعلته علیکم حکما “. نیز درادامه می گوید : و از آن ، مرجعیت فقیه جامع الشرایط درتمامی شئون عامه مرتبط با امت روشن می شود .

آیت الله شیخ مرتضی حائری:

تقریب استدلال به روایت ” اما الحوادث الواقعه …"چنین است : فقیه از سوی امام (علیه السلام ) حجت است و معنای حجت بودن او از طرف امام درعرف، این است که درهمه مواردی که باید به امام مراجعه شود ، فقیه نیز مرجعیت و حجیت دارد .

آیت الله محمد رضا گلپایگانی :

محدوده اختیارات فقها ، محدوده ای عام است که از اطلاقات ادله ای چون ” العلماء ورثه الانبیاء و خلفاء الرسول” دریافت می شود ، به جز مواردی که دلیل آن از اختصاصات ائمه ( علیهم السلام ) شمرده شده . محدوده ولایت فقیه جامع الشرایط درامور مربوط به سیاست و اداره اجتماع ، مانند محدوده اختیارات ائمه (علیهم السلام ) است . مگر موردی را که دلیل خارج کند .

حضرت آیت الله العظمی بروجردی :

یکی از امور مقرره دراسلام ، حکومت است؛ به اجماع علماء الاسلام؛ بل الضروره من الدین . و حاکم را وظایفی است معینه ؛ از اجرای حدود و حفظ ثغور و نظم امور و اقامه عدل و اخذ حقوق مستحقین از ممتنعین از اداء و حجر براشخاصی که بسط ید آنها بر مالشان موجب تلف مال خود آنها با تضییع حقوق دیگران سات ، و حفظ اموال کسانی که صالح برای حفظ آنها نیستند و فصل خصومات و غیر این ها از اموری که تصدی آنها در جمیع مللشان رئیس است و ثبوت این وظایف هم برای حاکم مسلمین و منصوب از قبل سلطان اسلام ، محل اتفاق فریقین ( شیعه و سنی ) است .

حضرت آیت الله سیستانی :

ولایت درآنچه – به اصطلاح فقها – امور حسبیه خوانده می شو د برای هرفقیهی که جامع شرایط تقلید باشد ؛ ثابت است . و امام ولایت فقیه درامور عامه که نظم جامعه اسلامی بر آنها متوفق است ، برای فقیه ثابت است ، مشروط به تامین شرایطی-هم درشخص فقیه و هم درشرایط به کار بستن ولایت – از جمله مقبول بودن نزد مومنین .

اخیرا بعضی نظریه ” رهبری شورایی” را مطرح می کنند ،این شیوه مدیریت باعث بهره مندی از دیدگاههای بیشتر و درنتیجه کار آمدی بالاتردررهبری نمی شود؟

اصلی ترین مشکل این نظریه نداشتن دلیل شرعی است ؛ آیت الله امینی دراین باره می گویند : ” … رهبری شورایی وجه شرعی هم نداشت . اتفاقا من درآن جلسه ای که برای شرط مرجعیت خدمت امام رسیدم ، پس از صحبت های متفرقه عرض کردم : اجازه

صفت اول: می توانی کارهای بزرگ کنی، اما هرگز نباید فراموش کنی که دستی وجود دارد که هر حرکت تو را هدایت می کند. اسم این دست خداست، او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد.

صفت دوم: باید گاهی از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار، نوکش تیز تر می شود (و اثری که از خود به جا می گذارد ظریف تر و باریک تر) پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی، چرا که این رنج باعث می شود انسان بهتری شوی

صفت سوم: مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه، از پاک کن استفاده کنیم. بدان که تصحیح یک کار خطا، کار بدی نیست، در واقع برای اینکه خودت را در مسیر درست نگهداری، مهم است.

صفت چهارم: چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است. پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است.

پنجمین صفت مداد: همیشه اثری از خود به جا می گذارد. پس بدان هر کار در زندگی ات می کنی، ردی به جا می گذارد و تلاش کن نسبت به هر کار می کنی، هشیار باشی وبدانی چه می کنی .

زیاد به یاد خدا بودن
ذكر خدا آن قدر داراى اهمیت است كه خداوند سبحان هم به مردان و هم زنان توصیه فرموده كه زیاد ذكر بگویید و غافل نشوید.
والذاكرین الله كثیرا و الذاكرات مردانى كه بسیار به یاد خداوند و زنانى كه بسیار یاد خدا مى كنند
در جاى دیگر به مؤ منین توصیه مى فرماید: یا ایها الذین آمنوا اذكروا الله ذكرا كثیرا اى كسانى كه ایمان آورده اید خدا را بسیار یاد كنید

محبوب خداوند
رسول خدا (ص ) مى فرماید: هر كس ذكر خدا بسیار كند، خداوند او را دوست دارد

نحوه به یاد خدا بودن
خداوند سبحان به رسول خدا (ص ) چنین مى فرماید:
1.پروردگار را در دل خود از روى تضرع و خوف یاد كن :واذكر ربك فى نفسك تضرعا و خیفة
2. آهسته و آرام نام او را بر زبان بیاور: و دون الجهر من القول
3.ذكر را همواره صبحگاهان و شامگاهان تكرار كن : بالغدو و الآصال .
4.هرگز از غافلان و بى خبران یاد خدا مباش :و لا تكن من الغافلین

یاد خدا در همه حال
خداوند سبحان مى فرماید:
پس از اتمام نماز یاد خدا را فراموش نكنید و در حال ایستادن و نشستن و زمانیكه بر پهلو خوابیده اید به یاد خدا باشید و از او كمك بجویید.فاذكروا الله قیاما و قعودا و على جنوبكم .⁽⁵

به یاد خدا باشید
خداوند سبحان مى فرماید:
فاذكرونى اذكركم پس به یاد من باشید تا به یاد شما باشم .

برترین ذكر
قرآن مجید برترین اعمال را معرفى مى كند: لذكر الله اكبر

اسرار یاد خدا
در حدیثى از امام صادق (ع ) آمده است در تفسیر جمله و لذكر الله اكبر فرمود: ذكر الله عند ما احلّ و حرّم یاد خدا كردن به هنگام انجام حلال و حرام (یعنى به یاد خدا بیفتد به سراغ حلال برود و از حرام چشم بپوشد)

داروى بیماریهاى روحى
على (ع ) فرمود: ذكر الله دواء اعلال النفوس یاد خدا داروى بیماریهاى روح است یاد خدا هنگام غذا خوردن
امام صادق (ع ) درباره پدرش امام باقر (ع ) مى فرماید: او كثیر الذكر بود، هر وقت با او راه مى رفتم ، ذكر خدا مى گفت و به هنگام غذا خوردن نیز به ذكر خدا مشغول بود. حتى وقتى كه با مردم سخن مى گفت ، از ذكر خدا غافل نمى شد

پشتوانه ایمان
على (ع ) فرمود: ذكر الله دعامة الایمان ذكر خدا پشتوانه ایمان است

شیوه مؤ من
على (ع ) فرمود: ذكر الله شیمة كل مؤ من یاد خدا شیوه هر مؤ من است

ذاكر خدا
على (ع ) فرمود: سامع ذكر الله ذاكر شنونده ذكر خدا، ذاكر خداست

زبان مشغول ذكر خدا
على (ع ) فرمود: خوشا به حال كسى كه مشغول ذكر خدا باشد، و از گفتار بیهوده خاموش بماند

سرگرم شدن به ذكر الهى
از امام صادق (ع ) است كه به راستى خداوند عز و جل مى فرماید: هر كه به ذكر من سرگرم شود و از درخواست از من بازماند، به او عطایى بدهم بهتر از آنچه كه به كسى دهم كه از من درخواستى كند

كلید انس با خدا
على (ع ) فرمود: الذكر مفتاح الانس یاد خدا كلید انس با خداست

ادیان نیوز/ خبر روز دوشنبه که حکایت از کشته شدن اسامه بن‌لادن، یکی از ۵۰ فرزند یک تاجر میلیونر عربستانی و رهبر گروه القاعده داشت، بار دیگر اسم و رسم وی را بورس کرده و بر سر زبان‌ها انداخت. جدا از اینکه چرا وی را به آب انداختند یا اینکه حقیقتاً وی کشته شده یا نه، سؤال‌های بسیاری پیرامون بن‌لادن، تقابلش با امریکا و کشته شدن یا زنده ماندنش وجود دارد که در آینده نیز به آنها پرداخته خواهد شد، اما یک سؤال که نباید فراموش شود این است که چرا طی این همه مدت بن‌لادن نخواست به اسرائیل حمله کند؟ و همان کاری را که در 11 سپتامبر به وی نسبت می‌دهند در اسرائیل انجام نداد؟ اسامه یک شهروند عربستانی بود که از پدر و مادر به یمن و سوریه می‌رسید و در کشورهای سودان، پاکستان و افغانستان حضور و فعالیت مستقیم داشت. تمام این کشورها اسلامی هستند که در متن آنها تنفر از رژیم صهیونیستی غیرقابل چشم‌پوشی است.

بنابراین زمینه‌های ذهنی و اجتماعی لازم برای بن‌لادن وجود داشت که تل‌آویو را هدف قرار دهد، اما هیچ‌کدام از آنها این مسئله را به بن‌لادن نیاموختند که دست به چنین کاری بزند. در حالی که عموماً گفته می‌شد بن‌لادن دشمن شماره یک امریکا، اسرائیل و متحدان منطقه‌ای آنها است. البته در فهرست فعالیت‌هایی که برای القاعده و اسامه بن‌لادن چیده شده است دو اقدام علیه رژیم صهیونیستی وجود دارد. ابتدا در ماه نوامبر 2002 است که این گروه عملیاتی انتحاری در هتل مومباسا، در سواحل کشور افریقایی کنیا انجام داد که «مسافران» اسرائیلی در آن حضور داشتند و بر اثر آن 15 نفر کشته و 80 نفر نیز زخمی شدند. اما دومی تنها در یک پیام گنجانده می‌شود و هیچ اقدامی عملی پشت آن وجود ندارد در 18 می 2008 بن‌لادن از مسلمانان خواسته بود محاصره نوار غزه را شکسته و فلسطینی‌ها را از دست اسرائیل رهایی دهند.

وی همچنین خواستار جنگ با کشورهای عربی شد که با تل‌آویو رابطه دارند. در واقع این دو اقدام حداکثر تلاش اسامه بن‌لادن بود که در طول مبارزاتش علیه رژیم صهیونیستی انجام داده است. کسی که تبلیغات امریکایی وی را به عنوان یک غول آدمکش معرفی کرده و با این شگرد بخش وسیعی از افکار عمومی جهان را با خود همراه کرده بود. پس از مرگ وی نیز نیمه شب در امریکا جشن به پا کرده و با از خواب پراندن رهبران غربی از آنها خواستند که این «شکار بزرگ» را به رئیس جمهور، دولت و ملت امریکا تبریک بگویند. اما چرا این «غول ترور» حتی یکبار برای به زحمت انداختن اسرائیل از خود و گروهش هزینه نکرد. البته نباید فراموش کرد که از سال 1988 که گروه القاعده در افغانستان بنیان گذاشته شد تا اول می سال 2011 اقدامات بن‌لادن علیه ایالات متحده نیز انگشت‌شمار بود. سال 1996 به گونه‌ای اولین اقدام ضد امریکایی بن‌لادن کلید خورد. وی در آگوست این سال با انتشار بیانیه‌ای خواستار کشته شدن نیروهای نظامی امریکا شد.

این مسئله باعث شد که واشنگتن بن‌لادن را مسئول اصلی دو بمب‌گذاری عربستان‌سعودی در سال 96 معرفی کند که در آن 24 سرباز امریکایی و دو هندی جان خود را از دست دادند. اقدام دومی که به وی نسبت می‌دهند در هفتم آگوست 1998 رخ داد که طی آن دو انفجار کامیون‌های بمب‌گذاری شده در نزدیکی سفارتخانه‌های امریکا در نایروبی و دارالسلام موجب کشته شدن 224 نفر شد که دوازده نفرشان امریکایی بودند. در آن زمان امریکا بن‌لادن را متهم اصلی دانست. همچنین گفته می‌شود در 12 اکتبر سال 2000 القاعده به ناو یواس‌اس کول امریکا در بندر یمن حمله کرد و 17 ملوان آن را کشت.

به استثنای بمب‌گذاری نافرجام در یک هواپیمای امریکایی در 25 دسامبر 2010، پدیده 11 سپتامبر و حمله به برج‌های دو قلو و ساختمان پنتاگون بزرگ‌ترین عملیاتی است که به رهبر القاعده نسبت می‌دهند که در مقایسه با اقدامات قبلی از وسعت بیشتری برخوردار بوده و نوع اقدام نیز کاملاً متفاوت است. با کنار گذاشتن این حمله سنگین که در آن 3هزار نفر از ملیت‌های مختلف در نیویورک، ویرجینیا و پنسیلوانیا کشته شدند و القاعده هیچگاه مسئولیت آن را به طور مستقیم بر عهده نگرفت بلکه بن‌لادن تنها «تخریب برج‌های دو قلو را ورای انتظار القاعده از این عملیات توصیف کرد.»، عملیات‌های دیگر آنقدر بزرگ نیستند که از بن‌لادن یک غول تروریست ایجاد کند و یک جهان را به جنگ ترور در افغانستان بکشاند.

اصولاً عملیات‌های تروریستی بن‌لادن همانند کشته شدن وی در اول می 2011 با شبهات زیادی همراه است. با این وجود بازار تبلیغ و بهره‌برداری را برای بسیاری باز گذاشته است. مقامات تل‌آویو و صهیونیست‌ها که در زمان زنده بودن رهبر القاعده هیچ آسیب جدی به خود ندیدند، پس از اعلام کشته شدن بن‌لادن نه تنها به امریکا تبریک گفته و از این مسئله استقبال کرده بلکه با تروریست خواندن دوباره گروه حماس در فلسطین از امریکا خواسته است که همین شیوه عملیاتی را در این منطقه نیز ادامه دهد. عمده‌ترین استدلال رژیم صهیونیستی این است که حماس ترور بن‌لادن را محکوم کرده است./جوان