“اخدود” به معناى گودال بزرگ يا “خندق” است. منظور در اين جا خندق هاى بزرگی است كه مملو از آتش بود تا شكنجه‏گران مؤمنان را در آنها بيفكنند و بسوزانند.

در اين كه اين ماجرا مربوط به چه زمان و چه قومى است؟ و آيا اين يک ماجراى خاص و معين بوده، و يا اشاره به ماجراهاى متعددى از اين قبيل در مناطق مختلف جهان است؟ در ميان مفسران و مورخان مورد بحث و گفت و گو است. معروف ترین نظر آن است كه مربوط به “ذو نواس” آخرين پادشاه “حمير” در سرزمين يمن است. بنابراین، “اصحاب اخدود” جباران ستمگرى بودند كه زمين را مى‏شكافتند و آن را پر از آتش نموده، مؤمنان را به جرم اين كه ايمان دارند در آن مى‏انداختند، و تا آخرين نفرشان را مى‏سوزاندند.